بررسي قواعد تسليط و لاضرر در تعامل پادگان‌هاي نظامي با املاك مجاور

اعمال حق مالكيت در حقوق ايران با ضوابط و شرايطي روبه‌روست كه اين شرايط را ماده 132 قانون مدني بيان مي‌كند. بر اساس اين ماده، اگر اعمال حق مالكيت به ضرر ديگري باشد بايد به «قدر متعارف» و «براي رفع حاجت و يا دفع ضرر» صورت گيرد تا براي اعمال‌كننده آن مسئوليتي به بار نياورد. امروزه مجاورت پادگان‌هاي نظامي با املاك مسكوني و قرار گرفتن آن‌ها در شهرها، بحثي تحت عنوان متعارف يا نامتعارف بودن تصرفات در پادگان‌ها و مسئوليت آن‌ها را مطرح كرده است. از سوي ديگر ماده 11 قانون مسئوليت مدني با مسئول ندانستن نهادهاي حاكميتي، باعث مصونيت پادگان‌ها از اقدامات زيانبارشان شده است. هدف از اين پژوهش، بررسي تصرفات پادگان‌ها با توجه به قيود ماده 132 و چگونگي حمايت قانون‌گذار از زيان‌ديدگان اين تصرفات است. بررسي‌ها نشان مي‌دهد با توجه به ماده 132 و قرار گرفتن پادگان‌ها در مناطق با بافت مسكوني، تصرفات در آن‌ها نامتعارف است و پادگان‌ها بايد مسئول تصرفات زيانبارشان قرار گيرند.