جنس حروف قرآن و ارتباط آن با معنا

در بررسي‌هاي ادبي زبان‌ها، پژوهش‌هايي دربارۀ هماهنگي لفظ و معنا به ويژه در شعر و نظم صورت گرفته است. پژوهش‌هاي مشابهي در زمينۀ زبان قرآن نيز انجام پذيرفته، اما آنچه كمتر بدان توجه شده است، نقش فيزيك حروف در معنادهي عام و بررسي اشتراكات موجود در اين زمينه در ميان برخي زبان‌ها و نيز تنبه به نقش فطرت انساني به عنوان پايۀ مشترك ادراك در اين زمينه است. مقالۀ حاضر، از قرآن كريم به مثابۀ كتاب فطرت انساني سخن مي‌گويد و معنادهيِ آوايي آن را براي مستمعان زبان‌هاي مختلف مورد توجه قرار مي‌دهد. در تحقيق حاضر، ارتباط فيزيكِ صوت و معناي آن مورد بررسي قرار مي‌گيرد و با نمونه‌هايي از آيات و عبارات قرآن و زبان‌هاي ديگر تطبيق داده مي‌شود. مقاله در پايان، انجام تجزيه و تحليل علمي صوت قرآن و سنجش داده‌هاي به دست‌آمده در معنادهي قرآن را پيشنهاد مي‌كند.