مقايسه اثر داروهاي پروپوفول و اتوميدات با تيوپنتال سديم بر مدت زمان تشنج و ريكاوري متعاقب انجام الكتروشوك درماني: يك مطالعه كارآزمايي باليني

Comparison of the effect of Propofol, Etomidate and Thiopental on Seizure duration following electro convulsion therapy: A clinical trial study

زمينه و هدف: الكتروشوك درماني (Electro Convulsion Therapy: ECT) از روش‌هاي رايج در درمان اختلالات روانپزشكي است. اين مطالعه به منظور مقايسه اثر داروهاي پروپوفول و اتوميدات با تيوپنتال سديم بر مدت زمان تشنج و ريكاوري متعاقب انجام الكتروشوك درماني انجام شد. روش بررسي: اين كارآزمايي باليني روي 90 بيمار مبتلا به اختلال روانپزشكي نيازمند ECT با تشخيص روانپزشك در بخش روانپزشكي مركز آموزشي درماني 5 آذر گرگان انجام شد. بيماران با تخصيص تصادفي ساده در سه گروه 30 نفري قرار گرفتند. مداخله شامل مانيتورينگ استاندارد و پره اكسيژناسيون با اكسيژن 100 درصد به مدت 3 دقيقه در سه گروه بيهوشي بيماران بود. گروه اول تيوپنتال سديم (mg/kg/bw 1.5)، گروه دوم اتوميدات (mg/kg/bw 0.1) و گروه سوم پروپوفول (mg/kg/bw 0.6) را دريافت نمودند. داروهاي سوكسينيل كولين (mg/kg/bw 0.5) و آتروپين (mg/kg/bw 0.01) به عنوان شل كننده عضلاني و پيشگيري از برادي كاردي براي همه بيماران تجويز شد. مدت تشنج و ريكاوري، تغييرات وضعيت هموديناميك شامل ضربان قلب و متوسط فشار خون شرياني و مقدار شارژ براي هر بيمار اندازه‌گيري و ثبت گرديد. يافته‌ها: ميانگين مدت تشنج متعاقب ECT در گروه تيوپنتال سديم 43.72±11.81 ثانيه، گروه اتوميدات 45.81±17.26 ثانيه (P<0.05) و گروه پروپوفول 35.47±10.58 ثانيه (P<0.05) تعيين شد. مقدار شارژ الكتريكي مورد استفاده در سه نوبت درمان و تغييرات ضربان قلب در سه گروه مورد مطالعه تفاوت آماري معني‌داري نداشت. تغييرات متوسط فشار شرياني گروه پروپوفول كمتر از دو گروه ديگر بود (P<0.05). مدت ريكاوري متعاقب ECT در گروه اتوميدات در مقايسه با دو گروه ديگر كمتر بود (P<0.05). نتيجه‌گيري: اتوميدات و تيوپنتال سديم به طور مشابه منجر به افزايش مدت زمان تشنج متعاقب ECT شدند. با توجه به كاهش معني‌دار مدت ريكاوري در مقايسه با تيوپنتال سديم، اتوميدات مي‌تواند به عنوان بهترين گزينه دارويي در نظر گرفته شود.

Background and Objective: Electro convulsion therapy (ECT) is one of the most common ways for treatment of psychiatric disorders. The aim of this study was to compare the effect of Propofol, Etomidate, and Thiopental on seizure and recovery duration following ECT. Methods: In this clinical trial study, 90 patients diagnosed with a psychiatric disorder by a psychiatrist, who need to be treated by ECT in 5 Azar hospital, Gorgan, north Iran. The patients were randomly divided into the three groups by simple random allocation method. Interventions included standard monitoring and pre-oxygenation with 100% FiO2 for 3 minutes for all patients in three groups. Anesthesia of the patients in the first, second, and third group was done with Thiopental (1.5 mg/kg), Propofol (0.6 mg/kg), and Etomidate (0.1 mg/kg), respectively. Administration of Succinyl Colin (0.5 mg/kg) as muscle relaxant and Atropine for prevention of bradycardia was uesd in all patients. Duration of seizure and recovery; changes in hemodynamic status including heart rate (HR) and mean arterial pressure (MAP); and amount of charge for ECT were recorded for each subject. Results: Mean of seizure duration in Thiopental, Propofol, and Etomidate groups were 43.72±11.81, 35.74±10.58 and 45.81±17.26 seconds, respectively (P<0.05). Amount of charge for ECT in 3 sessions of treatment and changes of HR were not different between the 3 groups. Changes of MAP in the Propofol group was significantly less than other two groups (P<0.05). Recovery time following ECT was the least in Etomidate group in comparison with Thiopental and Propofol (P<0.05). Conclusion: Ethomidate and Thiopental had the same effect on increasing seizure duration. However, due to the significant reduction in recovery time compared with Thiopental, Ethomidate may be considered as the best choice.