شخينا در ادبيات ديني يهودي

شخينا (همان سكينه) به معناي آرامش، رساننده­ ي مفهوم حضور الاهي در ادبيات ديني يهودي است. در اين مقاله، ابتدا تحولات معنايي شخينا از زمان نگارش تلمود توسط ربانيان يهودي تا فلاسفه­ ي يهودي معاصر، بررسي شده است. در ادبيات تلمودي، شخينا گاه به معناي وجه خداوند است و گاه به جاي خود خدا به كار رفته است. در حكمت الهي حسيديزم، شخينا با مفهوم جلال الاهي يا كاود كه واسطـه در آفرينش است، تطبيق معنـايي يافته است . در مكتب قبالا، شخينا همان ملكوت است، آخرين سفيرا در عالم سفيروت يا تجليات الاهي، كه داراي موقعيت و نقشي خاص است. شخينا مظهر وجه تأنيث در عالم الوهي است و نماينده­ي «من» الاهي و منزل­گه سكونت نفس انساني است. سپس به اسطوره­ ي فراق شخينا از اصل الوهي خويش در نتيجه­ ي گناه آدم و هبوط او از بهشت پرداخته شده است. هم­چنين نمادهاي مختلف شخينا در مكتب قبالا و آيين‌ها و مراسم قبالايي مربوط به آن بيان شده است.

فاقد چكيده مي باشد