شعرسپيد آ ييني

Ritual Blank Verse

در جريان شعر نو و اتفاقات ادبي بعد از انقلاب نيما، شاعران زيادي، انواع ادبي تازه اي را،با مضامين اجتماعي و سياسي آميختند و در اين حوزه دست به تجربه زدند. اما تعداد انگشت شماري، بنا به دلايلي، به موضوعات مذهبي و ديني پرداختند. آن چه در اين پژوهش مورد توجه است، پيشينه ي شعر سپيد آييني و معرفي آثاري است كه بعد از انقلاب و تحت تاثير آموزههاي عاشورايي و مفاهيم ارزشمند آن، توانستند جريان تازهاي را، به شعر معاصر تزريق كنند. اين جريان امروز، به عنوان رويكردي قابل اهميّت در بين شاعران، در حال تجربه اندوزي است. هدف از اين تحقيق نقش شاعران جريان ساز پيش از انقلاب، در تقويت بناي اين نوع ادبي و بررسي مؤلفه هاي شعر سپيد،در شعر شاعران نوگرا و ميزان موفقيت آن، به عنوان يك نوع ادبي با محتوايي آييني، مي باشد.

During the emergence of modern poetry in Iran and the literary ups and downs after Nima’s revision in Persian Poetry, many poets combined literary genres with socio-political motifs and experienced new literary works. A few others, however, favored religious and theistic motifs for one reason or another. The focus of this research is the history of ritual blank verse in Iran as well as introducing the after-Islamic-revolution works that affected by Ashura teachings brought up a new trend in Iranian contemporary verse. This trend, as a new approach, now is very important to some poets and they are experiencing it. This research also aims at investigating the role of some pre-revolution poets in bringing up this new type of poetry and the main elements of blank verse as used by them