ادجوانت هاي واكسن: گذشته، حال و آينده

Vaccine adjuvants: past, current and future

ادجوانت‌ها جزء مهمي از واكسن‌ها را تشكيل مي‌دهند. اين تركيبات براي افزايش ايمني‌زايي واكسن‌ها از جمله واكسن‌هاي DNA و تحت واحدي (پپتيدها، پروتئين‌ها و ذرات شبه ويروس)، همچنين براي دستيابي به روش‌هاي جديد موجود براي پيشگيري و يا درمان بيماري‌هاي عفوني مزمن و سرطان‌ها مورد استفاده قرار مي‌گيرند. در اين مقاله با استفاده از 97 عنوان مقاله منتشر شده در نمايه‌نامه‌هاي Google scholar و PubMed بين سال‌هاي 1980 لغايت 2016 ميلادي به شرح جنبه‌هاي فرمولاسيون ادجوانت‌ها، بررسي‌هاي ايمني و درك مكانيسم فعاليت ادجوانت‌ها و همچنين اثرات جانبي آنها پرداخته شده است. ادجوانت‌ها بر طبق مكانيسم فعاليت به دو گروه عمده تقسيم‌بندي مي‌شوند. گروه اول سيستم‌هاي انتقالي واكسن است كه به صورت ذره‌اي بوده و آنتي‌ژن‌هاي وابسته را به سلول‌هاي ارايه‌دهنده آنتي‌ژن هدايت مي‌كنند. گروه ديگر ادجوانت‌هاي محرك ايمني را در بر مي‌گيرند كه از پاتوژن‌ها مشتق مي‌شوند. اين گروه اغلب الگوهاي مولكولي وابسته به پاتوژن را كه در سيستم ايمني ذاتي فعال هستند؛ تحت تأثير قرار مي‌دهند. ادجوانت‌ها باعث القاي پاسخ سلولي و هومورال به‌خصوص آنتي‌بادي‌هاي خنثي‌كننده مي‌گردند كه منجر به جلوگيري از اتصال پاتوژن‌ها به گيرنده‌هاي سلولي آنها مي‌شوند. ادجوانت‌هاي القا كننده ايمني Th1 به ميزان قابل توجهي مورد نياز هستند. چنين ادجوانت‌هايي ايمني سلولي مناسبي را در برابر واكسن‌هاي تحت واحدي كه خود ايمني‌زايي پاييني دارند؛ تهييج مي‌كنند. گرچه توجه به ادجوانت‌هاي جديد كه براي واكسن‌هاي نوين ضروري هستند؛ داراي اهميت است؛ به دليل خطرات احتمالي كه ممكن است بر سلامتي داشته باشند و عدم اطلاع كافي از مكانيسم عمل آنها، استفاده از اين ادجوانت‌ها داراي محدوديت است.

Adjuvants are an essential component of modern vaccines. An adjuvant is an entity added to a vaccine formulation to ensure that robust immunity to the antigen is inoculcated. The adjuvant is typically vital for the efficacy of vaccines using subunit (pepdids, proteins and virus like particles) and DNA antigens. Furthermore, these components are used to reach the current new goals of preventing and/ or treating chronic infectious diseases and cancers. This review focuses on formulation aspects of adjuvants, safety considerations, progress in understanding their mechanisms of action and also their side effects with using 97 articles are acceceble in pubmed central and google scholar indexing which published during 1980-2016. Adjuvants can be broadly divided into two classes, based on their principal mechanisms of action; the first class are vaccine delivery systems that generally particulate and mainly function to target associated antigens into antigen presenting cells. The others are immunostimulatory adjuvants that predominantly derived from pathogens and often represent pathogen associated molecular patterns which activate cells of the innate immune system. Adjuvants induce cellular and humoral responses, in particular neutralizing antibodies that able to inhibit the binding of pathogens to their cellular receptors. Efficient Th1-immunity-inducing adjuvants are highly in demand. The adjuvants promote good cell-mediated immunity against subunit vaccines that have low immunogenicity themselves. However, attempts to develop a new generation of adjuvants, which are essential for new vaccines, is important, but their use is limited because, little is known about their mechanisms of action and health risks.