نظريۀ فطرت؛ به‏مثابه مبناي معرفت‌شناختي علوم انساني

بر اساس ديدگاه انديشمندان اسلامي، انسان موجودي فطرتمند است؛ به اين معنا كه جنبه ثابتي دارد كه دين الهي با آن هماهنگ بوده، بر اساس آن نازل شده است. ازاين‏رو، فطرت به آفرينش ويژه انسان اشاره دارد كه در سه بعد شناختي، گرايشي و توانشي قابل دسته‌بندي است. پذيرش مسئله فطرت به عنوان يكي از مهم‏ترين پيش‌فرض‌هاي انسان‌شناختي در علوم انسانيِ اسلامي، آثار فراواني از خود به جاي مي‌گذارد.  نوشتار حاضر تلاش كرده است برايند اين مبنا را از حيث معرفت‌شناختي بررسي كند. اينكه فطرت مي‌تواند چونان منبعي براي معرفت و معياري براي توجيه و سنجش آن، و تنها راه حل چالش نسبيت در علوم توصيفي و هنجاري به شمار آيد، از جمله دستاوردهاي پژوهش حاضر تلقي مي‌شود.