پاسخ به شبهه «فيصل نور» در تعارض گفتار امام مجتبي(ع) با نصوص امامت

نصوص دال بر امامت ائمۀ اثني­عشر(ع) به حدي در منابع شيعه فراواني دارد كه به‏آساني مي­توان بر آن ادعاي تواتر كرد. برخي از اين نصوص در منابع اهل سنت نيز يافت مي­شود. «فيصل­نور» از نويسندگان معاصر وهابي، منكر تمامي نصوص امامت شده و به زعم خود در كتاب الامامه و النص اين مسئله را از منابع شيعه به اثبات رسانده است. او در بخشي از اين كتاب كه به امام حسن مجتبي(ع) اختصاص يافته است، جريان صلح آن حضرت را با معاويه و همچنين سخناني را كه از آن حضرت در اين زمينه نقل شده است، دليل شايستگي معاويه در مسئله حكومت دانسته، آن را در تعارض با نصوص امامت مي­داند و پس از انكار امامت حضرت مجتبي(ع)، به اين نتيجه مي­رسد كه هيچ نصي درباره­ امامت امامان اثني­عشري وجود ندارد. اين مقاله با به­كارگيري روش توصيفي ـ تحليلي، درصدد نقد اين ديدگاه برآمده، با تحليل روايات مورد استناد فيصل نور و نيز اثبات وجود نصوص امامت در سخنان امام مجتبي(ع) اثبات مي­كند كه صلح آن حضرت با معاويه، به دلايلي همچون عدم همراهي ياران آن حضرت و اموري ديگر بوده است و بدين وسيله، توهم تعارض آن با سخنان آن حضرت در نصوص امامت دفع خواهد شد.