عنوان مقاله :
بررسي تأثير برنامه القاي اميد و گوش دادن فعال بر سلامت روان سالمندان بستري درآسايشگاه خيريه كهريزك 1394
عنوان به زبان ديگر :
Impact of Instilling Hope and Active Listening Program on Mental Health of Elderly Residents of Kahrizak Nursing Home, During Year 2015
پديد آورندگان :
دالوندي، اصغر دانشگاه علوم بهزيستي و توانبخشي - گروه پرستاري، تهران، ايران , معماري ، عليرضا دانشگاه علوم بهزيستي و توانبخشي، تهران، ايران , فلاحي خشكناب، مسعود دانشگاه علوم بهزيستي و توانبخشي - گروه پرستاري، تهران، ايران , محمدي شاهبلاغي، فرحناز دانشگاه علوم بهزيستي و توانبخشي - گروه پرستاري، تهران، ايران , بستامي، عليرضا دانشگاه علوم بهزيستي و توانبخشي - گروه پرستاري، تهران، ايران , بستامي، معصومه دانشگاه علوم بهزيستي و توانبخشي - گروه پرستاري، تهران، ايران , فتاح مقدم، لادن دانشگاه علوم بهزيستي و توانبخشي - گروه پرستاري، تهران، ايران
كليدواژه :
آسايشگاه سالمندان , سالمند , القاي اميد , گوش دادن فعال , سلامت روان
چكيده فارسي :
مقدمه: با توجه به افزايش طول عمر سالمندان، بهبود رضايت رواني اجتماعي، كيفيت زندگي، حفظ سلامت در افراد سالمند اهميت زيادي پيدا ميكند. از آنجايي كه سالمندان از نظر سلامت رواني بسيار آسيب پذيرند به نظر ميرسد كار برد روشهاي ارزان و كارا و ايمني مانند القاي اميد و گوش دادن فعال، ميتواند بر سلامت روان افراد سالمند مؤثر واقع گردد. لذا اين مطالعه با هدف بررسي تأثير القاي اميد و گوش دادن فعال بر سلامت روان سالمندان مقيم آسايشگاه خيريه كهريزك انجام گرديد.
روش كار: اين مطالعه نيمه تجربي با طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه شاهد ميباشد،90 نفر از سالمندان واجد شرايط مقيم آسايشگاه خيريه كهريزك از طريق نمونه گيري غير تصادفي مبتني بر هدف به دو گروه مساوي مداخله و شاهد تقسيم شدند. مداخله القاي اميد و گوش دادن فعال روزانه به مدت 90 روز براي آزمودنيهاي گروه مداخله انجام شد. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه اطلاعات جمعيت شناختي و پرسشنامه 28 سوالي سلامت روان بودند. دادهها پس از جمع آوري با استفاده از نسخه 20 نرم افزار SPSS و آزمونهاي كاي اسكوئر، تي مستقل، واريانس يكطرفه، ضريب همبستگي پيرسون، آزمونهاي تي زوجي، كوواريانس و آزمون تعقيبي بنفروني مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند.
يافتهها: بعد از انجام مداخله ميانگين و انحراف معيار نمره سلامت رواني در گروه مداخله و شاهد به ترتيب 23/10 ± 44/20 و 9/11 ± 56/23 شده بود كه حاكي از وجود تفاوت آماري معني داري بين آنها بود به طوري گروه مداخله از ميانگين نمره بهتري نسبت به آزمودنيهاي گروه شاهد در سلامت رواني برخوردار بود (001/0 > P). در مقايسههاي درون گروهي مشخص شد كه قبل از انجام مداخله، تفاوت آماري معني داري بين نمرات سلامت رواني در گروه مداخله و شاهد وجود نداشت (05/0 < P). اما بعد از انجام مداخله ميانگين نمره سلامت رواني گروه مداخله افزايش معني داري داشت (05/0 > P) اين در حالي بود كه ميانگين نمره سلامت رواني گروه شاهد تغيير معنا داري نداشت (05/0 < P).
نتيجه گيري: مطالعه حاضر نشان داد كه اجراي برنامه القاي اميد و گوش دادن فعال، سبب ارتقاء سلامت روان در گروه مداخله مي شو د. بنابراين به نظر ميرسد اجراي برنامه القاي اميد و گوش دادن فعال ميتواند در كنار ساير روشهاي مراقبتي و توانبخشي به عنوان يك تكنيك ساده، ايمن، ارزان و قابل اجرا در ارتقاي سلامت روان و كاهش علائمي كه منجر به بروز اختلالات رواني در سالمندان ميشود كاربرد داشته باشد.
چكيده لاتين :
Introduction: Due to the increasing longevity of the elderly, improvement of psycho-social satisfaction, quality of life, and protection of health is important in the elderly. Since the elderly are very vulnerable in terms of mental health, use of cheap, efficient and safe methods, such as instilling hope and active listening program for the mental health of older people, is recommended. This study aimed at investigating the effect of instilling hope and active listening program on mental health of elderly residents of Kahrizak nursing home.
Methods: In this semi-experimental study with pre and posttests, 90 elderly residents of Kahrizak nursing home, which fulfilled the inclusion criteria participated in 2 groups; one case group and one control group, which were divided by randomized permuted block. The case group received 90 days of hope facilitation and active listening intervention. Data was gathered using demographic test information questionnaire and a 28-question mental health. SPSS version 20 was applied for data analysis.
Results: After the intervention, the mean and standard deviation of mental health in the intervention and control groups were 23/10 ± 44/20 and 9/11 ± 56/23, respectively. There was a significant difference between the mental health of the 2 groups so that the average score had improved in the intervention group when compared to the control group (P < 0.001). Within group analysis indicated that before the intervention there was no statistically significant difference between the scores of mental health in the intervention and control groups (P > 0.05). However, after the intervention, the average of mental health score in the intervention group increased significantly (P < 0.05), while the mental health score in the control group did not change significantly (P > 0.05).
Conclusions: This study showed that the effect of instilling hope and active listening program cause the promotion of mental health in the intervention group. Thus it seems instilling hope and active listening program can be applicable along with other methods of care and rehabilitation as a simple, safe, inexpensive, and effective technique in promotion of mental health, and reduce the symptoms of mental disorders in the elderly.
عنوان نشريه :
پژوهش توانبخشي در پرستاري
عنوان نشريه :
پژوهش توانبخشي در پرستاري