تأثير تمرينات فرانكل با و بدون لباس فضايي بر خستگي و تعادل بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس

The Effect of Frenkel's Training With and Without Suit Therapy on Fatigue and Balance of Multiple Sclerosis Patients

مقدمه: مولتيپل اسكلروزيس (ام اس) شايع‌ترين بيماري نورولوژي پيشرونده در جوانان بالغ مي‌باشد. اين بيماري باعث تخريب ميلين در اكسون هاي عصبي شده و در نتيجه ضايعات عملكردي ايجاد مي‌كند. هدف از اين تحقيق تأثير تمرينات فرانكل با و بدون لباس فضايي بر خستگي و تعادل بيماران مبتلا به ام اس بود. روش كار: اين پژوهش از نوع نيمه تجربي بود كه در آن تعداد 45 مرد و زن مبتلا به بيماري‌ام اس به صورت هدفمند و داوطلبانه انتخاب و سپس به طور تصادفي در سه گروه كنترل، بدون لباس فضايي و با لباس فضايي قرار گرفتند. گروه‌هاي با و بدون لباس فضايي علاوه بر درمان دارويي به مدت هشت هفته، هر هفته سه جلسه و هر جلسه 60 دقيقه به انجام تمرينات فرانكل پرداختند در حالي كه بيماران گروه كنترل در اين مدت تنها درمان‌هاي دارويي دريافت كردند. در ابتدا و انتهاي تحقيق، خستگي (FSS) و تعادل (Berg) بيماران ارزيابي شد و داده‌ها با استفاده از آناليز آماري t وابسته، آزمون تحليل واريانس يك راهه و آزمون تعقيبي بنفروني تجزيه و تحليل گرديد. سطح معني داري در اين مطالعه (05/0 > P) در نظر گرفته شد. يافته‌ها: در خستگي تفاوت معني داري بين سه گروه مشاهده شد (000/0 = P). به طوري كه گروه بدون لباس فضايي بهبود معني داري نسبت به گروه كنترل (020/0 = P) و گروه با لباس نيز بهبود معني داري نسبت به گروه كنترل داشت (000/0 = P)، اما بين گروه‌هاي با و بدون لباس فضايي تفاوت معني داري مشاهده نشد (244/0 = P). در تعادل تفاوت معني داري بين سه گروه مشاهده شد (000/0 = P). به طوري كه گروه بدون لباس فضايي بهبود معني داري نسبت به گروه كنترل (006/0 = P) و گروه با لباس نيز بهبود معني داري نسبت به گروه كنترل داشت (000/0 = P)، همچنين در گروه با لباس فضايي بهبود معني داري نسبت به گروه بدون لباس فضايي مشاهده شد (032/0 = P). نتيجه گيري: به نظر مي‌رسد تمرينات فرانكل تأثير مثبتي بر خستگي و تعادل بيماران ام اس دارد، همچنين تمرينات فرانكل با لباس فضايي نسبت به بدون لباس فضايي در بهبود تعادل مفيدتر است.

Introduction: Multiple Sclerosis (MS) is the most common progressive neurological disorder in young adults. The purpose of this study was to investigate the effect of Frenkel's training with and without suit therapy on fatigue and balance of MS patients. Methods: This research was a semi-empirical study, in which 45 male and female participants suffering from MS, were recruited voluntarily and purposefully in this study and were then randomly assigned to 3 groups of control, without suit therapy, and with suit therapy. The groups with and without suit therapy in addition to pharmacotherapy, received 8 weeks of Frenkel's training, including 3 sixty-minute sessions per week, while the patients of the control group had only received pharmacotherapy during this period. The patient's fatigue (FFS) and balance (Berg) were evaluated at the beginning and the end of 8 weeks. All data were analyzed using paired t test, one-way Analysis of Variance (ANOVA) and Bonferroni post-test. In this study, a statistically significant level of P < 0.05 was considered. Results: A significant difference was observed in fatigue between the 3 groups (P=0.000). A significant improvement was observed in the group without suit therapy when compared with the control group (P = 0.020), and a significant improvement in the group with suit therapy compared with the control group (P = 0.000), yet, between the groups with and without suit therapy, no significant difference was observed (P = 0.244). A significant difference was observed in balance between the 3 groups (P = 0.000). A significant improvement was observed in the group without suit therapy compared with the control group (P = 0.006), and a significant improvement in the group with suit therapy compared with the control group (P = 0.000), and also a significant improvement in the group with suit therapy in comparison to without suit therapy (P = 0.032). Conclusions: It seems that Frenkel's training had a positive effect on fatigue and balance of MS patients, and also in balance improvement Frenkel's training with suit therapy is better than without suit therapy.