مروري بر نانوكامپوزيت‌هاي پليمري بر پايه‌ نانوذرات الماس

در دهه‌هاي اخير مواد نانو‌ساختار، به‌ويژه نانوذرات كربن، به‌دليل قابليت استفاده گسترده در زمينه‌هاي مختلف، بسيار مورد توجه قرار گرفته‌اند. ساختار كروي و سطح فعال شيميايي به همراه خواص مكانيكي درخور توجه، نانوالماس را به‌عنوان گزينه‌ مناسبي براي تقويت‌ خواص پليمرها مطرح كرده است. از مشكلات اصلي در دست‌يابي به خواص بهبوديافته در نانوكامپوزيت‌ها، پراكنش نامطلوب نانوذرات و تشكيل كلوخه‌هاست. به‌منظور رفع اين مشكل، روش‌هاي متعددي براي اصلاح سطحي نانوالماس به‌كار رفته كه در اكثر موارد از روش‌هاي شيميايي تر استفاده شده است. نانوذرات الماس به‌دليل ويژگي‌هاي منحصر به فرد در بسياري از نانوكامپوزيت‌هاي پليمري با ماتريس گرمانرم و گرماسخت به‌كار مي‌روند. استفاده از اين نانوذرات موجب بهبود خواص نانوكامپوزيت‌ها مانند خواص مكانيكي و سايشي شده است. استفاده از نانوذرات الماس به‌شكل اوليه و اصلاح شده در ماتريس‌هاي گرمانرم گزارش شده كه در هر دو حالت سبب تقويت خواص مكانيكي شده است. براي ماتريس‌هاي گرماسخت بيشتر پژوهش‌ها روي اپوكسي متمركز بوده است. محدوده‌ درصد‌هاي وزني زياد (35%) تا درصد‌هاي وزني كمتر از 1% نانوذرات الماس بررسي شده كه نشان از بهبود خواص مكانيكي و تريبولوژيكي داشته است.