مروري بر انواع نانوكامپوزيت‌هاي برپايه پليمرهاي كوئوردينانسي نانومتخلخل

طراحي موادي با ساختار غيراكسيدي و تخلخل ريز در حد نانومتر، از اين جهت جالب توجه هستند كه به‌طور كلي به شبكه‌هاي فضايي چهاروجهي زئوليت‌ها محدود نمي‌شوند. فضاي داخلي اين دسته از جامدات نانومتخلخل مي‌تواند قطبيت، موقعيت فضايي، عملكرد و واكنش‌پذيري متفاوتي نسبت به زئوليت‌هاي آلومينيم سيليكات داشته باشد. پليمرهاي كوئوردينانسي نانومتخلخل يا همان چارچوب‌هاي فلزيآلي (MOFs)، از جديدترين خانواده‌هاي مواد نانومتخلخل بلوري هستند كه امروزه، توجه بسياري را به خود جلب كرده‌اند. چارچوب اين مواد شامل يون‌هاي فلزي و اتصال‌دهنده‌هاي آلي دو، سه يا چنددندانه هستند. MOFها داراي ويژگي‌هاي منحصر به‌فردي از قبيل چگالي كم، مساحت سطح ويژه زياد و تنظيم‌‌پذير، تخلخل و حجم حفره زياد، پايداري گرمايي مناسب و سنتز آسان هستند كه به كاربرد گسترده آن‌ها در ذخيره‌سازي و جداسازي گازها، به‌عنوان حامل‌هاي انتقال دارو، حسگرها و غيره منجر شده است. هر كامپوزيت مبتني بر MOF ماده جديدي است كه خواص عملكردي ويژه‌اي را نشان مي‌دهد. ويژگي‌هاي جديد درخور توجه و ماهيت چندمنظوره كامپوزيت‌هاي در حال ظهور MOF، ضرورت كاربردهاي نوآورانه صنعتي را در محدوده گسترده‌اي از زمينه‌هاي مهم فناوري برمي‌انگيزد. در سال‌هاي اخير، پژوهش و استفاده از انواع نانوكامپوزيت‌هاي بر پايه تركيبات MOF به‌دليل كاربردهاي فراوان اين دسته از مواد در ذخيره‌سازي و جداسازي گازها، به‌عنوان كاتاليزگرهاي ناهمگن، غشا، حسگر و بسياري از كاربردهاي ديگر توسعه يافته است.