مقايسه‌ مدل‌هاي برنامه‌ريزي ژنتيكي و مدل درختي M5 در پيش‌بيني خشك‌سالي

خشك‌سالي، به‌عنوان يك حادثه‌ ناگوار طبيعي، به‌طور مستقيم جوامع را از طريق تغييرات در دسترسي به منابع آب تحت تأثير قرار مي‌دهد. براي درجه‌بندي شدت خشك‌سالي، شاخص‌هاي متعددي وجود دارد كه از ميان آن‌ها، شاخص خشك‌سالي مؤثر (EDI) و شاخص بارش استاندارد (SPI) كاربرد فراواني دارند. در اين پژوهش، براي پيش‌بيني خشك‌سالي از داده‌هاي بارش دو حوضه‌ واقع در استان‌هاي همدان و لرستان براي محاسبه‌ شاخص SPIو شاخص EDI بهره گرفته و براي پيش‌بيني پديده‌ خشك‌سالي از دو مدل برنامه‌ريزي ژنتيكي و مدل درختي M5 استفاده شد. بررسي‌هاي انجام گرفته نشان داد كه اين مدل‌ها توانايي خوبي در پيش‌بيني پديده‌ خشك‌سالي داشتند و از دقت مناسبي براي مسائل پيش‌بيني برخوردار هستند. از ديگر مزيت اين مدل‌ها، ارائه‌ فرمول‌هاي ساده و صريح براي پيش‌بيني پديده‌ موردنظر است. ضريب تبيين در مدل M5 براي شاخص EDI در بهترين حالت 0.97 و در مدل برنامه‌ريزي ژنتيكي 0.95به ‌دست آمد. همچنين ضريب تبيين براي شاخص SPI در بهترين حالت در مدل M5، 0.93 و در مدل برنامه‌ريزي ژنتيكي 0.83 حاصل شد. اين مهم نشان‌دهنده اين نكته است كه مدل درختي M5 در مقايسه با مدل برنامه‌ريزي ژنتيكي از دقت بالاتري برخوردار بوده و به‌دليل سادگي و قابل فهم بودن نسبت به مدل برنامه‌ريزي ژنتيكي داراي برتري نسبي است.