كاهش عدم‌قطعيت مدل‌هاي مفهومي بارش- رواناب با استفاده از فيلتر كالمن همادي توأم (مطالعه موردي: حوضه بهشت‌آباد)

تصميم‌گيري‌هاي دقيق با در نظر گرفتن عدم قطعيت‌ها در برنامه‌ريزي مدرن منابع آب منجر به حصول نتايج واقع‌بينانه‌تري شده كه تأكيد بر اهميت برآورد عدم‌قطعيت مدل‌ها در مطالعات مربوطه نيز مي‌باشد. در اين تحقيق، از فيلتر كالمن همادي توأم (JEnKF) براي برآورد و كاهش عدم‌قطعيت در يك مدل مفهومي هيدرولوژيكي بارش رواناب جهت مدل‌سازي حوضه بهشت‌آباد در استان چهارمحال و بختياري براي سال‌هاي 1385-1380 استفاده‌ شد. مدل مفهومي مورد استفاده، مدل HyMod بوده كه با توجه به خصوصيات حوضه، زيرمدل ذوب برف نيز به آن اضافه ‌شد. كارايي اين روش در پيش‌بيني جريان، توسط معيار RMSE در مقادير دبي طبقه‌بندي‌شده در چهار دسته متمايز با نتايج روش جستجوي بهينه سراسري SCE ارزيابي شد. نتايج نشان داد كه به‌روزرساني متغيرهاي حالت، خطاي پايين‌تري را در هر يك از دسته‌هاي مختلف جريان و به‌خصوص جريان‌هاي پايه ارائه مي‌دهد. مقدار كاهش خطاي روش JEnKF در مقايسه با روش SCE در دوره واسنجي 1383-1380 از حداقل 18 درصد تا حداكثر 63 درصد تغيير كرد؛ اين رقم براي دوره صحت‌سنجي بين 7 تا حداكثر 73 درصد بود. در پايان، عدم‌قطعيتِ پيش‌بيني مدل در دو شرايط مختلف، يكي شرايط عدم‌قطعيت ناشي از (فقط) پارامترها و ديگري، شرايط عدم‌قطعيت ناشي از اجزاي مختلف مدل، شامل پارامترها، متغيرهاي حالت و خروجي‌ها با هم مقايسه شد. نتايج اين بررسي، حاكي از پوشش بهتر داده‌هاي مشاهداتي در شرايط دوم توسط عدم‌قطعيتِ پيش‌بيني مدل بود.