مقايسه عملكرد سامانه استنتاج فازي- عصبي و برنامه‌ريزي بيان ژن به‌منظور تخمين ضريب يكنواختي پخش آب در سامانه هاي آبياري باراني كلاسيك

يكي از مهم ترين معيارهاي ارزيابي عملكرد در طراحي سامانه هاي آبياري تحت فشار و به‌خصوص سامانه هاي آبياري باراني كلاسيك، شاخص يكنواختي پخش آب مي باشد. در اين تحقيق، عملكرد سامانه استنتاج فازي- عصبي و برنامه‌ريزي بيان ژن به‌منظور تخمين ضريب يكنواختي پخش آب در سامانه آبياري باراني كلاسيك ثابت در شرايط مختلف از نظر سرعت باد، آرايش آبپاش ها، دبي و نوع آبپاش ها مورد ارزيابي و مقايسه قرار گرفت. به همين منظور، يك سامانه آبياري باراني كلاسيك ثابت با در نظر گرفتن آرايش هاي مختلف لوله ها و آبپاش ها طراحي و اجرا شد. تعداد 54 آزمايش مزرعه اي براي ارزيابي عملكرد يك سامانه آبياري باراني كلاسيك ثابت انجام شد. كمترين مقدار ميانگين خطاي مطلق براي روش هاي استنتاج فازي و بيان ژن به‌ترتيب برابر با 6.2 و 5.1 درصد و بيشترين مقادير ضريب همبستگي براي روش هاي مذكور به‌ترتيب 0.77 و 0.72 به‌دست آمد. به طور كلي، اختلاف بين عملكرد دو روش برنامه‌ريزي بيان ژن و سامانه استنتاج فازي ناچيز بود و حساسيت‌سنجي مدل‌ها نشان داد، عامل دما و سرعت باد به‌ترتيب كمترين و بيشترين اثر را بر تغييرات ضريب يكنواختي پخش آب داشتند. همچنين بررسي مقادير تخمين‌يافته ضريب يكنواختي پخش آب نشان داد، مدل هاي هوشمند به خوبي توانسته اند اثر عواملي همچون سرعت باد و فواصل آبپاش ها را بر كاهش مقدار يكنواختي پخش آب شبيه‌سازي كنند.