بررسي مقاومت كششي ريشه درختان گز ساحلي در جهت شيب و جريان رودخانه به‌منظور كاربردهاي زيست مهندسي خاك

تركيب خاك و ريشه، سبب افزايش مقاومت برشي خاك و پايداري شيب سواحل رودخانه مي‌شود. براي برآورد ميزان مقاومت برشي سيستم خاك- ريشه، مدل وو به طور گسترده مورد استفاده قرار مي‌گيرد. براي كاربرد اين مدل، اندازه‌گيري مقاومت برشي ريشه‌ها ضروري است. هدف از انجام اين پژوهش، بررسي مقاومت كششي ريشه درختان گز ساحل رودخانه سيمره است. براي اين منظور تعداد پنج پايه درخت در بازه نسبتاً مستقيمي از رودخانه انتخاب شد. براي بررسي مقاومت كششي و سيستم ريشه، از روش حفر ترانشه دايره‌اي استفاده شد. ترانشه به چهار قسمت مساوي تقسيم و مجموعاً 148 نمونه از ريشه به تفكيك چهار ربع براي آزمايش مقاومت كششي جمع‌آوري شد. آزمايش 73% از كل نمونه‌ها مورد تأييد قرار گرفت. حداقل و حداكثر قطر مورد آزمايش به‌ترتيب 1 و 8.2 ميلي‌متر بود و همين‌طور حداقل و حداكثر مقاومت كششي، 6.1 و 44.9 مگاپاسكال محاسبه شد. هر ترانشه، به دو ناحيه بالادست و پايين‌دست، در جهت شيب و جريان تقسيم شد. نتايج پژوهش نشان داد كه تفاوت بين مقاومت كششي ريشه‌ها در نواحي بالايي و پاييني شيب و جريان اندك بود و با وجود اين، تأثير شيب به مراتب بيشتر از تأثير جريان است.