تأثير هشت هفته تمرين مقاومتي با استفاده از پاوربال بر قدرت مچ و شانه و عملكرد حركتي اندام فوقاني در بيماران داراي سندرم گير افتادگي شانه

زمينه و هدف: مفصل شانه براي ايجاد ثبات پوياي خود در دامنه حركتي كامل نيازمند فعاليت عضلات است. هدف از پژوهش حاضر، بررسي تأثير هشت هفته تمرين مقاومتي با استفاده از پاوربال بر قدرت مچ دست، شانه و عملكرد حركتي اندام فوقاني بيماران داراي سندرم گير افتادگي شانه بود. روش بررسي: براي اجراي اين پژوهش نيمه تجربي، 30 ورزشكار واليباليست به‌صورت هدفمند انتخاب شده و به‌صورت تصادفي به دو گروه تجربي و كنترل تقسيم‌بندي شدند. جهت اندازه‌گيري قدرت مچ دست، قدرت شانه و عملكرد حركتي آزمودني‌ها قبل و پس از اجراي برنامه مداخله‌اي (هشت هفته تمرين مقاومتي با استفاده از پاوربال) به ترتيب از داينامومتر دستي، داينامومتر آيزوكينتيك و آزمون تعادلي واي براي اندام فوقاني استفاده شد. يافته ها: نتايج پژوهش حاضر نشان داد، تمرينات پاوربال تأثير معنا‌داري بر قدرت چرخش‌دهنده‌هاي داخلي (درونگرا)‌‌ (0.009=P) (برونگرا) (0.014=P)، چرخش‌دهنده‌هاي خارجي (درونگرا) (0.001=P) (برونگرا) (0.021=P)، قدرت گرفتن (0.001=P)، قدرت اكستنشن مچ دست (0.009=P) و عملكرد حركتي (0.001=P) شانه داشته است. نتيجه‌گيري: با توجه به تأثير معنادار تمرينات با استفاده از پاوربال بر قدرت مچ و چرخاننده‌هاي شانه و عملكرد حركتي اندام فوقاني، استفاده از اين تمرينات در مراحل توانبخشي بيماران داراي نقص در فاكتورهاي ذكر شده پيشنهاد مي‌گردد.