بررسي اولويت استفاده از مكانيزم توسعه پاك در اجراي پروژه هاي حمل و نقل زميني

.

كنترل انتشار گازهاي گل خانه اي در بهره برداري از حمل و نقل زميني، موضوعي است كه در توافقنامه كيوتو بدان توجه شده است. به منظور تسهيل در دستيابي به اهداف پروتوكل، مكانيزمي با عنوان مكانيزم توسعه پاك در آن منظور شده كه امكان مشاركت كشورهاي توسعه يافته و صاحب تكنولوژي با كشورهاي درحال توسعه براي اجراي پروژه هاي بهينه سازي مصرف سوخت وجود دارد. در اين مقاله با استفاده از دو ابزار متا تحليل و مطالعات ميداني، به اولويت استفاده از مكانيزم توسعه پاك در حمل و نقل جاده اي نسبت به ريلي پرداخته شده است. براين اساس، برآورد سالانه پتانسيل كاهش انتشار براساس سناريوهاي مختلف در كل حمل و نقل در بازه 62.8-12.56 ميليون تن و براي حمل و نقل جاده اي 25.8-5.16 ميليون تن برآورد مي شود. دركنار آن درمقايسه ي دو مد حمل و نقل جاده اي و ريلي در شرايط مساوي جابجايي بار و مسافر دريك بازه زماني 20 ساله، ميزان انتشار در مد جاده اي مسافر 124% و در قسمت بار 413% نسبت به ريلي بيشتر است

.