تأثير تمرينات ادراكي ـ حركتي بر رشد اجتماعي كودكان كم‌توان ذهني آموزش‌پذير

Effect of Perceptual- Motor Exercise on Social Growth in Children with Educable Intellectual Disability

هدف از پژوهش حاضر، بررسي تأثير تمرينات ادراكي ـ حركتي بر رشد اجتماعي كودكان كم‌توان ذهني آموزش‌پذير بود. بدين‌منظور، 24 كودك دختر و پسر (گروه تجربي 12 نفر و گروه كنترل 12 نفر) كم‌توان ذهني آموزش‌پذير شهر اصفهان (‌‌ميانگين سني22 /1‌‌±80 /8 سال و ضريب هوشي 92/1±73/66) به‌صورت هدفمند انتخاب شدند. شركت‌كنندگان براساس ضريب هوشي ثبت‌شده و عملكرد خود در پرسش‌نامة رشد اجتماعي (پرسش‌نامة رشد اجتماعي وايلند)‌ هم‌سان گشته و در گروه‌هاي‌ تجربي و كنترل قرار گرفتند. گروه تجربي به‌مدت هشت هفته، هر هفته سه جلسۀ 45 دقيقه‌اي و درمجموع، 24 جلسه در برنامة تمرينات ادراكي ـ حركتي شركت نمود و گروه كنترل‌ به فعاليت‌هاي روزمرۀ خود پرداخت. شايان‌ذكر است كه جمع‌آوري اطلاعات ‌شركت‌كنندگان به‌شكل پيش‌آزمون و پس‌آزمون انجام گرفت و به‌منظور مقايسۀ دو گروه‌ از روش آماري تحيل كوواريانس استفاده گرديد (0.05>P). نتايج نشان مي‌دهد كه بين عملكرد دو گروه تجربي و كنترل در رشد اجتماعي كلي تفاوت معنادار‌ي به‌لحاظ آماري وجود دارد (P=0.004)؛ بنابراين، مي‌توان گفت تمرينات ادراكي ـ حركتي مي‌تواند برنامۀ مناسبي جهت افزايش رشد اجتماعي كودكان كم‌توان ذهني باشد.

The purpose of this study was to investigate the effect of perceptual-motor exercise on social growth in children with educable intellectual disability. 24 mentally retarded children with mean age 8.80±1.22 and IQ 66.73±1.92 were selected purposively (12 individuals for experimental group and 12 individuals for control group) in Isfahan. Based on their IQ and performance insocial growth questioner measured by the Weilandsocial growth questioner. They were randomly divided into two control and experimental groups. Experimental group participated in 8week perceptual-motor exercises training, sessions of 4 mints per week and totally 24 sessions and control group continued its daily activities. All subjects were pre-and post tested for data collection. Ancova-test was used for comparison between two groups (P<0.05). The results showed that the performance of experimental and control groups were statistically significant differences in social growth (P=0.004). In conclusion, it may say perceptual-motor exercise can to enhance suitable program social growth in mentally retarded children.