ارائه الگوي رفتار اشتراك دانش متخصصان ايراني در فضاي مجازي

اين مقاله تلاش كرده است الگوي رفتار اشتراك دانش متخصصان ايراني را در فضاي مجازي مورد مطالعه قرار دهد. بدين منظور از مصاحبه عميق نيمه ساختارمند، روش دلفي و پرسشنامه الكترونيك به عنوان ابزار تحقيق در دو مرحله كيفي و كمي استفاده شده است. به منظور تامين اهداف تحقيق، مصاحبه با خبرگان مسلط بر موضوع تا تحقق «كفايت نظري» ادامه يافته است. پس از آن به منظور تاييد و يا تصحيح شاخص هاي شناسايي شده از تحليل محتواي كيفي متن مصاحبه ها، از روش دلفي استفاده شد. بدين ترتيب الگوي رفتار اشتراك دانش از دل داده هاي مرحله كيفي پژوهش استخراج شد. پس از آن به منظور اعتبارسنجي كمي الگو، پرسشنامه هاي الكترونيك از طريق روش زنجيره اي در اختيار 299 نفر (نرخ بازگشت، 77%) از كاربران شبكه تخصصي قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار Smart PLS و تكنيك تحليل عاملي تاييدي تحليل و وزن متغيرها مشخص گرديد. در الگوي رفتار اشتراك دانش متخصصان در فضاي مجازي به ترتيب اهميت: شاخص هاي ابعاد فردي، گروهي و محيطي، استخراج شدند. شاخص هاي بُعد فردي به ترتيب انگيزش، اخلاقيات، شخصيت (شامل برونگرا، سازشكار و خود گشوده)، توانايي، نگرش به منظور اشتراك دانش و امينت رواني مي باشد. بُعد گروهي داراي 3 شاخص منافع مشترك، ساختار گروه و سرمايه اجتماعي است. مولفه هاي بُعد محيطي شامل تكنولوژيكي (الزامات فني شبكه هاي اجتماعي تخصصي)، سياسي- حقوقي (سياست گذاري فضاي مجازي كشور)، اقتصادي (هزينه و تنوع بسته هاي اينترنت) اجتماعي- فرهنگي (سبك زندگي متخصصان و شخصيت ملي) مي باشد.