اسلوب معادله و شرط تعليق به محال

شگردهاي ادبي «اسلوب ¬معادله» و «شرط تعليق به محال»، از مهم¬ترين و پركاربردترين گونه¬هاي تمثيل در سبك هندي هستند. شعراي سبك هندي براي ملموس و عيني كردن مفاهيم كلي و انتزاعي و القاي مطلب خود به مخاطب از اين هنرهاي ادبي استفاده كرده¬اند و كاربرد شكل¬هاي مختلف اين شگردها، نياز زباني آنها را در بيان رسا و زيباي معناي موردنظر برآورده ساخته است. استفاده از اسلوب معادله و شرط تعليق به محال در زبان علاوه بر تقويت محتواي كلام و صحّه گذاشتن بر يك تفكر جمعي، در تفهيم مطالب به خواننده بسيار مؤثر است. در اين جستار، انواع اسلوب معادله و شرط تعليق به محال و ويژگي¬هاي محتوايي و صوري و كاركردهاي آنها نقد و بررسي شده است. پژوهش بر اساس نحوۀ كاربرد مصداق‌هاي اين آرايه¬هاي ادبي در آثار مهم سبك هندي و ملاحظۀ ديدگاه‌هاي صاحب¬نظران و دريافت شخصي نويسنده از اين هنرهاي بلاغي صورت گرفته است. نتيجه كلي مقاله اين است كه اسلوب ¬معادله و شرط تعليق به محال، در سبك هندي به¬خاطر نياز به بيان رسا و روشنِ تجربه¬ها، انديشه¬ها و مفاهيم عرفاني فراوان به¬كار رفته¬اند به¬گونه¬اي كه مي¬توان آن¬ها را از برجسته¬ترين ويژگي¬هاي بلاغي آثار ادبي اين دوره و از رازهاي زيبايي و ذوق‌پسندي و تأثير زبان آنها بر خواننده به‌شمار آورد.