شيوه‌هاي اقناع خواننده در «نفثه‌المصدور»

«نفثه‌المصدور» تأليف زيدري نسوي، اغلب به ‌مثابه متني نگريسته شده است كه بخشي از واقعيتِ تاريخي حمله مغول را به بياني عاطفي روايت كرده است. اما در مقاله حاضر مي‌كوشيم تا نشان دهيم كه نويسنده اين كتاب در فرصت مناسبي، كه البته آن را مرهونِ سِمَتِ درباري‌اش است، به «تاريخ‌نمايي» دست زده است و وقتي مطمئن شده كه كار مخدومان سابقش پايان يافته است، با استفاده از سابقه تحريرِ سيره جلال‌الدين و بهره‌گيري از سِمتِ ديواني، نفثه‌المصدور را به‌ مثابه گواه برائتِ خود از اتهامِ فرار از حمله مغول نگاشته است. با استفاده از شواهد متني و قرائت تنگاتنگ متن درمي‌يابيم كه زيدري با بهره‌گيري از ژانري كه براي روايت اثرش برگزيده است، يعني روايت تاريخي، واقعيت را در جهت مقصود خويش تغيير داده و به ‌اين ‌ترتيب ذهن خواننده امروزي‌اش را نيز تسخير كرده است. اين راه‌كارها از گردآوردنِ عناصر چهارگانه طبيعت و بهره‌گيري از ساختار قصيده در نثر آغاز مي‌شود و تا درازگويي و ممانعت از شكل‌گيري گفت‌وگو پيش مي‌رود.