غايتِ هستي بر اساس آموزه‌هاي نهج‌البلاغه

بر اساس آموزه‌هاي امام علي عليه السلام هدف از خلقت انسان، تحقق انسانيت در پرتو اخلاق است كه منجر به رضايت خداي متعال مي‌گردد. خداي سبحان براي تحقق اين غايت، جهان طبيعت را آفريده و افزون بر آن دين را براي تحقق غايت مذكور بر بشر عرضه كرد. به‌ رغم آنكه تصور مي‌شود غايت دين، سعادت اخروي است و لازمه‌ آن چشم‌پوشي از سعادت دنيوي است، امام علي عليه السلام نشان مي‌دهد كه غايت دين، پس از آگاهي و پيوند دادن بشر به امر متعالي، در وهله‌ نخست ايجاد سعادت دنيوي در چارچوب اخلاق است كه لازمه‌ آن از يك‌سو فضيلت‌مندي و تقواورزي و از سوي ديگر بهره‌مندي شايسته از مواهب دنيوي است و غايت آن در وهله‌ دوم تحقق سعادت اخروي است، از اين‌ رو بشر موظف است انسانيت را ارتقاء بخشد، بي آنكه لازم باشد از دنيا چشم پوشي كند، حتي مي توان ادعا كرد انسان در صورتي شايسته‌ سعادت اخروي مي‌گردد كه نخست سعادت دنيويِ مبتني بر اخلاق را ايجاد كرده باشد.

فاقد چكيده مي باشد