بهينه‌سازي توليد يكپارچه از يك ميدان بالغ نفتي با استفاده از فرازآوري مصنوعي با گاز و با در نظر گرفتن ‌محدوديت‌هاي غير خطي عملياتي

در سال‌هاي اخير بحث بهينه‌سازي توليد به يكي از موضوعات مورد نياز در صنعت نفت و گاز تبديل شده است. بهينه‌سازي توليد يكي از پيچيده‌ترين فعاليت‌ها از نقطه نظر عملياتي كه به علت خواص فيزيكي متنوع سنگ و سيال، خطاهاي ابزارها تحت تاثير عدم قطعيت قرار مي‌گيرد. بهينه‌سازي توليد بر مبناي مجموعه فعاليت‌هايي كه اطلاعات اندازه‌گيري و جمع‌آوري شده را به تصميمات مديريتي بهينه تبديل مي‌كند، تعريف مي‌شود. در اين مطالعه، بهينه‌سازي توليد از يك ميدان بالغ هيدروكربوري واقع در جنوب ايران با درنظر گرفتن ‌محدوديت‌هاي غيرخطي و چهار سناريوي متفاوت صورت پذيرفت و با توجه به ميزان توليد تجمعي نفت و سود حاصل از پروژه، بهترين سناريوي توليدي براي ميدان مورد مطالعه انتخاب شد. نتايج حاصل از شبيه‌سازي و بهينه‌سازي نشان داد كه در شرايط كنوني ميدان، تزريق گاز نسبت به فرازآوري مصنوعي با گاز به دليل كاهش هزينه و زمان و همچنين افزايش ارزش خالص كنوني در اولويت است. اگر چه با استفاده از روش فرازآوري مصنوعي با گاز ميزان توليد انباشتي نفت نسبت به روش تزريق گاز بيشتر است اما به دليل افزايش هزينه هاي آن ارزش خالص كنوني كمتري خواهد داشت.