بررسي اهميت محاسبه ضرايب معادله وينلند در سازندهاي مخزني كربناته، مطالعه موردي سازندهاي كنگان و دالان، بخش مركزي خليج فارس

به منظور برداشت و توسعه ميادين هيدروكربوري شناخت هر چه بهتر مخزن امري لازم و ضروري است. معيارهاي مختلفي در زون‌بندي مخازن و تفكيك بخش مخزني به بازه‌هاي مختلف مورد توجه قرار مي‌گيرند. تقسيم مخزن به گونه‌هاي سنگي مخزني از جمله روش‌هاي كاربردي است كه مي‌تواند معايب روش‌هاي مرسوم زمين‌شناسي براساس نوع سنگ و ليتولوژي يا رخساره را برطرف سازد. در اين مطالعه زون‌بندي انجام شده به روش وينلند با ضرايب استاندارد در سازندهاي كنگان و دالان در يكي از ميادين هيدروكربوري بخش مركزي خليج فارس سبب تعيين 5 گونه سنگي گرديد. سپس داده‌هاي آزمايش تزريق جيوه در 35% اشباع مورد استفاده قرار گرفته و ضرايب معادله وينلند بر اساس اين داده‌ها محاسبه شد. با استفاده از معادله جديد، 4 گونه سنگي در اين سازندها تعريف گرديد. نتايج نشان داد كه استفاده از ضرايب استاندارد وينلند سبب ايجاد خطاي بسيار زيادي در محاسبات مي‌گردد؛ طوري‌كه قطر گلوگاه‌ها بيش از سه برابر مقدار واقعي محاسبه مي‌شود درحالي كه اگر اين ضرايب براي هر سازند محاسبه گردد، اختلاف به ميزان قابل ملاحظه‌اي كاهش مي‌يابد. بنابراين تعيين گونه‌هاي سنگي با ضرايب معرفي شده سبب افزايش ميزان دقت در محاسبات مي‌گردد. تطابق داده‌هاي به‌دست آمده با نتايج حاصل از مطالعه مقاطع نازك نشان مي‌دهد كه فرآيند دياژنزي انحلال سبب افزايش تخلخل در گونه‌هاي سنگي و دولوميتي‌شدن، نقش اساسي در افزايش تراوايي سازندهاي مورد مطالعه داشته‌ است.