بررسي شيوع سندرم متابوليك و عوامل خطرزاي آن در جمعيت تحت پوشش پايگاه تحقيقات جمعيتي دانشگاه علوم پزشكي تهران

مقدمه: سندرم متابوليك شامل مجموعه اي از عوامل شامل چاقي، هيپرتري گليسريدمي، عدم تحمل گلوگز، فشار خون بالا و اختلالات ليپيدها است. خطر بيماري هاي قلبي- عروقي در مبتلايان به اين سندرم بيشتر از خطر هر عاملي به تنهايي است. با توجه به مرگ و مير بالاي ناشي از اين بيماري ها و بار عظيم اقتصادي ناشي از آنها، توجه به اين عوامل خطرزا از اهميت ويژه اي برخوردار است. روشها: اين مطالعه در ساكنين 25 تا 64 ساله پايگاه تحقيقات جمعيتي دانشگاه علوم پزشكي تهران (منطقه 17 تهران) و بر اساس طرحMONICA سازمان بهداشت جهاني انجام شده است. تشخيص سندرم متابوليك بر اساس معيارهايATP III صورت گرفت. پنج عامل دور كمر، HDL-C، قند خون ناشتا، فشار خون و تري گليسريد به اين منظور بررسي شدند. يافته ها: شيوع خام سندرم متابوليك 29.9%و شيوع تطبيق داده شده با سن 27.5% بود. شيوع سندرم متابوليك با افزايش سن در هر دو جنس زياد مي شد. بالاترين شيوع در بين گروه هاي سني مختلف، در زنان 64-55 ساله ديده شد. شايع ترين اختلال متابوليك در بين جمعيت، شامل سطوح بالاي تري گليسريدها و فشار خون بالا بود كه بيش از نيمي از جمعيت تحت مطالعه را درگير مي ساخت. مبتلايان به سندرم متابوليك از نمايه توده بدني بالاتري نسبت به ساير جمعيت برخوردار بودند. نتيجه گيري: اين مطالعه در مجموع بيانگر شيوع بالاي سندرم متابوليك در بين جمعيت مطالعه شده و به ويژه در زنان است. با توجه به ارتباط اين سندرم با بروز بيماري هاي قلبي- عروقي، مبتلايان به اين سندرم در اولويت اقدامات مداخله گر جهت پيشگيري از بيماري هاي عروق كرونر قرار مي گيرند. در اين راستا از عوامل مختلفي نظير بهبود رژيم غذايي، تغيير شيوه زندگي و نيز افزايش فعاليت بدني مي توان سود جست.