بررسي آزمايشگاهي تزريق پليمر بر ازدياد برداشت از مخازن نفت سنگين و تعيين غلظت بهينه تزريق

استفاده از پليمرها جهت كنترل تحرك‌پذيري آب تزريقي و ازدياد برداشت از مخازن نفتي از سال‌ها پيش مورد استفاده قرار مي‌گيرد. سيلاب‌زني پليمر موجب بهبود بازده جاروبي حجمي، كاهش پديده انگشتي شده و ايجاد كانال و تاخير در زمان ميان‌شكني آب مي‌شود. مجموعه اين فرآيندها موجب افزايش توليد نفت و كاهش هزينه‌هاي توليدي خواهد شد. جهت انجام اين فرآيند، پليمرهاي مختلف به تنهايي يا همراه با سورفكتانت و آلكالين‌ها مورد استفاده قرار مي‌گيرند. در اين پژوهش از يك نوع پليمر جديد به‌نام FLOPPAM 3630 جهت بررسي ازدياد برداشت مخازن نفت بسيار سنگين استفاده شده است. بدين منظور 6 محلول پليمري با غلظت‌هاي مختلف ساخته شده و آزمايش‌هاي پايداري نسبت به نرخ برشي، زمان و دما برروي آنها انجام شد. نتايج پايداري پليمر بيانگر پايداري آن در شرايط مختلف نرخ برشي، دما و همچنين گذشت زمان است. در نتيجه اين پليمر كانديداي مناسبي جهت انجام آزمايش‌هاي سيلاب‌زني در شرايط دمايي مخزن است. سپس 3 محلول پليمري مناسب‌تر انتخاب شده و سيلاب‌زني پليمر انجام شد. نتايج نشان داد كه محلول با غلظت ppm 1000 بهترين بازدهي را با حدود 40% دارد. علت بازدهي مناسب اين غلظت جاروب سطحي و عمودي بيشتر آن نسبت به ساير غلظت‌ها است. همچنين به‌دليل اختلاف بازدهي كم بين 1000 و ppm 2000 بهتر است به‌دليل صرفه اقتصادي بيشتر و تزريق‌پذيري راحت‌تر آن از غلظت كمتر استفاده شود. همچنين بازدهي نفت اين نوع پليمر در بستر شني به نسبت پليمرهاي ديگر با اين شرايط آزمايش بيشتر است كه استفاده از آن را اقتصادي‌تر جلوه مي‌دهد.