مروري بر روش هاي تجربي مورد استفاده در محاسبۀ هدايت حرارتي نانوسيالات در دهۀ اخير

افزايش نرخ انتقال حرارت و كارآيي حرارتي از مسائل مهم ساليان اخير است. يكي از روش هاي غيرفعال افزايش انتقال حرارت، استفاده از نانوسيالات است. تعيين هدايت حرارتي نانوسيالات و ميزان افزايش نرخ انتقال حرارت با استفاده از نانوسيالات، يكي از مباحث چالش برانگيز در استفاده از نانوسيالات است. در اين مقاله، به بررسي روش هاي تجربي مورد استفاده در تعيين هدايت حرارتي نانوسيالات در دهه اخير پرداخته شده است. به طور كلي، روش هاي تجربي را مي توان به دو دسته روش هاي نوري و غيرنوري دسته بندي كرد. براي روش هاي نوري 7 روش و براي روش هاي غيرنوري 14 روش گزارش شده است. روش هاي نوري، روش هايي غيرتهاجمي اند و نسبت به روش هاي غيرنوري قدمت كمتر و دقت بالاتري دارند. روش هاي غيرنوري امكانات آزمايشگاهي ساده تري دارند و نسبت به روش هاي نوري پركاربرترند. در ميان تمامي روش ها، روش سيم داغ گذرا ساده ترين و پركاربردترين روش است.