عنوان مقاله :
واكنشهاي فرهنگي جوامع پيش از تاريخ شمال ايران مركزي به تغييرات اقليمي هولوسن
پديد آورندگان :
شيخ بيكلو اسلام ، بابك دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم و تحقيقات , شيخ بيكلو اسلام ، بابك دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم و تحقيقات , چايچي اميرخيز ، احمد - گروه باستان شناسي , چايچي اميرخيز ، احمد - گروه باستان شناسي , وليپور ، حميدرضا - گروه باستان شناسي , وليپور ، حميدرضا - گروه باستان شناسي
كليدواژه :
شمال ايران مركزي , تغيير اقليم هولوسن , واكنش فرهنگي , سيلك , چشمهعلي
چكيده فارسي :
در عصر هولوسن، با وجود افزايش پايداري اقليمي نسبت به عصر آخرين يخبندان، اما تغييرات اقليمي ناگهاني و شديدي، بهطور مكرّر و دورهاي، در مقياسهاي جهاني و منطقهاي رخ دادهاند؛ بهطوريكه بر فرهنگ و شيوهي زندگي جوامع انساني تأثير گذاشته است. واكنشهاي انساني مؤثر به اين رويدادهاي اقليمي، هميشه از طريق سازگاري و يا مهاجرت ممكن بوده است. دورههاي سرمايش و گرمايش كه با پيامدهاي طبيعي همچون: خشكساليهاي شديد، توفانهاي گرد و غبار، امواج گرما و سرما، بارشهاي حدّي و وقوع سيلهاي سهمگين همراه بودهاند، به دليل تخريب و كاهش محصولات كشاورزي، بروز قحطي، درگيريهاي اجتماعي، مهاجرتهاي گسترده، آوارگي، شيوع امراض كشنده و افزايش مرگومير، بر روي سلامتي جسم و روان انسانها نيز تأثيرات قابلملاحظهاي داشتهاند. اين پژوهش در پي پاسخگويي به اين پرسش اصلي است كه تغييرات اقليمي ناگهاني و شديد هولوسن چگونه باعث تضعيف و اضمحلال فرهنگهاي پيشازتاريخي منطقهي فرهنگي شمال ايرانِ مركزي شدهاند؟ با توجه به اينكه مجموعهي پيامدهاي مذكور در جريان تغيير اقليمي كنوني جهان (گرمايش زمين) در حال وقوع هستند و همچنين، از دوران تاريخي شواهد و مستنداتي در اينخصوص، موجود است؛ اين احتمال وجود دارد كه فرهنگهاي پيشازتاريخي نيز طي دورههاي تغيير اقليم به علل ذكر شده، دچار افول و فروپاشي شده باشند. بنابراين، اين پژوهش به ارتباط احتمالي فرهنگاقليم در منطقهي فرهنگي شمال ايرانِ مركزي طي هزارههاي هفتم تا پنجم قبلازميلاد ميپردازد. بر طبق مطالعات ديريناقليمشناختي و اطلاعات باستانشناختي، در اين مدت، وقوع دستكم چهار تغيير اقليمي مؤثر محتمل است كه ميتوانستند معيشت ساكنان اين منطقه را دچار چالش و اختلال كنند. احتمالاً در بخش اعظمي از دورهي فرهنگي سيلك I شرايط اقليمي خشكي حاكم بوده است، ولي در اواخر اين دوره و همچنين، مرحلهي چشمهعلي قديم، اقليم نسبتاً معتدل و مرطوبي حاكم شده است. بهنظر ميرسد، بين حدود ۵۳۰۰-۵۰۰۰ ق.م.، اولين دورهي شكوفايي فرهنگي در شمال ايرانِ مركزي رخ داده باشد، و دومين دورهي پيشرفت، مربوط به مرحلهي چشمهعلي جديد، بين حدود ۴۷۰۰-۴۴۰۰ ق.م. بوده است. در اواخر هزارهي پنجم قبلازميلاد يك افول فرهنگي و كاهش تعداد استقرارها در بيشتر نواحي اين منطقه ديده ميشود كه احتمالاً در ارتباط با وقوع يك دورهي خشك اقليمي بوده است.
عنوان نشريه :
پژوهش هاي باستان شناسي ايران
عنوان نشريه :
پژوهش هاي باستان شناسي ايران