سنجش و مقايسه سرمايه اجتماعي در گونه‌هاي متفاوت محلات شهري (نمونه موردي: محله سلطان مير احمد و فين كاشان)

اجتماع محلّي، مناسب‌ترين بستر براي دستيابي به غناي اجتماعي است، به‌گونه‌اي كه ارزش بافت‌هاي محلات شهري با الگوهاي اجتماعي قابل‌سنجش است. در جريان گذر از مفهوم سنتي برنامه‌ريزي شهري، مفاهيم جديدي شكل گرفته كه ماهيتاً از تبار علومي چون جامعه‌شناسي نشايت گرفته و تبيين مشكلات مربوط به نقصان هويت و دلبستگي به محلات از سير پالايش مفاهيمي چون سرمايه اجتماعي مي‌گذرد. هدف پژوهش جاري، بررسي ميزان و مقايسه ابعاد سرمايه اجتماعي در محلات، بخصوص در گونه‌هاي متفاوت نظير دو محله سلطان مير احمد و فين كاشان است كه بعد از نتيجه‌گيري بتوان به‌عنوان چارچوب سياست‌گذاري براي توسعه شهري مورد استفاده قلمداد كرد. روش نمونه‌گيري در پژوهش حاضر چندمرحله‌اي و ابزار گردآوري اطلاعات، به‌صورت پرسشنامه بوده كه اعتبار آن با استفاده از تحليل عاملي تأييدي و پايايي آن با استفاده از آلفاي كرونباخ مورد آزمون قرار گرفت. فرضيات به روش آزمون تفاوت ميانگين دو نمونه مستقل (آزمون t) و آزمون كا اسكوئر (chisquare) مورد بررسي قرار گرفت. يافته‌هاي پژوهش نشان‌دهنده آن است كه تفاوت معني‌داري در اندازه شبكه روابط اجتماعي در دو گونه محله وجود داشته كه روابط گروهي بيشترين نقش را داشته و ميزان اعتماد اجتماعي با توجه به ناهمگوني جمعيتي در گونه محله قديمي در سطح پايين‌تري قرار داشته است. در چارچوب سياست‌گذاري مي‌توان از سازوكار كيفي روابط، اعتماد، مشاركت و انسجام اجتماعي در محلات، با تأكيد بر روابط و اعتماد اجتماعي بهره جست.