بررسي تأثير روش تدريس مشاركتي با بكارگيري تقويت فردي و گروهي بر پيشرفت يادگيري زبان انگليسي

Effect of cooperative learning with applying individual and group reinforcement in academic achievement over English language course

امروزه آموزش زبان انگليسي پا به پاي علوم زيربنايي خود تغيير و تحول پيدا كرده است. اين تغييرات تا جايي پيش رفته كه با رد نظريات سنتي مسلط بر آموزش زبان، ويژگي هايي چون خودگرداني، فراگيرمحوري و انديشه ورزي را به فرايند تدريس وارد كرده است؛ لذا اخيرا علاقه مندي به پژوهش درباره روش هاي تدريس فعال و مبتني بر مشاركت بسيار مورد توجه قرار گرفته است، چرا كه يادگيري مشاركتي معناي عمل گرايانه اي از محيط هاي هم يارانه و اجتماعي را خلق مي كند و با تدارك يك محيط بافتي و معناگرايانه باعث مي شود تا زبان آموزان عملا پيچيدگي هاي زباني و شناختي را درك كنند و به سطوح بالاتر شناختي برسند. بنابراين، هدف از انجام اين پژوهش بررسي تأثير روش يادگيري مشاركتي بر پيشرفت زبان انگليسي است. روش پژوهش، شبه آزمايشي و از نوع پيش آزمون- پس آزمون با سه گروه و انتصاب تصادفي است. جامعه آماري دانش آموزان دختر مقطع سوم راهنمايي منطقه اشتهارد در سال تحصيلي 92-91 و حجم نمونه 45 نفر است كه از طريق همسان سازي، 15 نفر در گروه آزمايش 1، 15 نفر در گروه آزمايش 2 و 15 نفر در گروه كنترل قرار گرفته اند. ابزار تحقيق نيز پرسشنامه اي محقق ساخته است كه بر مبناي روايي محتوا و پايايي ( 0 / 87) كه از طريق آلفاي كرونباخ به دست آمده، مورد استفاده قرار گرفته است. نتايج تحليل كواريانس نشان داد دانش آموزاني كه با روش مشاركتي و پاداش گروهي آموزش داده شده اند، در مقايسه با دانش آموزاني كه تحت روش مشاركتي و پاداش فردي بودند، عملكرد يكساني در آزمون پيشرفت تحصيلي داشته اند. همچنين نتايج تحليل نشان داد در مقايسه بين دانش آموزاني كه به روش يادگيري مشاركتي و سنتي آموزش ديده اند، ارتباط معناداري وجود دارد. به عبارت ديگر يافته هاي تحقيق حاكي از تأثير قابل توجه روش يادگيري مشاركتي بر پيشرفت تحصيلي زبان انگليسي در گروه آزمايشي، نسبت به گروه كنترل بود كه به روش سنتي آموزش ديده بودند.