اهميت ترامكانيك در طراحي خودرو هاي خارج جاده اي

تلاش اين مقاله بر تدوين اجمالي معرفي دانش ترامكانيك و اهميت آن در طراحي خودروهاي خارج جاده اي است. اين مقوله در سرفصل هاي درسي دانشكده هاي مهندسي مكانيك كشور مغفول مانده و منابع فارسي اندكي در اين حوزه منتشر شده است. از سويي، صنايع متعددي در كشور (مانند كشاورزي، راه سازي، نظامي، محيط زيست و امداد و نجات) نيازمند اطلاعات در اين حوزه اند. مهندسان خودرو هاي خارج جاده اي در طراحي اين دسته از خودرو ها با چالش هايي روبرو هستند كه در طراحي خودرو هاي معمولي ديده نمي شود. چالش هايي از قبيل نيروي پيشران و ترمزي كافي، فرمان پذيري و قابليت يدك كشي. خاك به عنوان يك محيط عمليات خارج جاده اي با تغييرات دما و رطوبت خواص متفاوتي دارد. داشتن دانش كافي از ويژگي هاي مكانيكي خاك و واكنش آن نسبت به بار خودرو براي تعيين عملكرد يك خودرو خارج جاده اي ضروري است. مطالعه عملكرد يك خودرو خارج جاده اي در ارتباط با محيط عملياتي آن (مسير حركت)، در علمي با عنوان ترامكانيك بررسي مي شود. از اينرو مهندسان براي محاسبه عملكرد خودرو خارج جاده اي از قبيل پيش بيني امكان تردد، قابليت يدك كشي و فرمان گيري مناسب از ترامكانيك بهره مي گيرند. امروزه محدوده وسيعي از تحقيقات و توسعه صنعت خودروسازي، در زمينه هايي چون كشاورزي، صنايع ساختمان سازي و معدن، اكتشافات سياره هاي جديد (مريخ پيما)، عمليات نظامي، خودروهاي نوين خودران و بدون سرنشين معطوف شده است. اين نوع خودرو ها ممكن است با مسير هاي متفاوت، از ماسه بياباني گرفته تا گل نرم يا برف تازه، روبرو شوند. مهندسان با به كارگيري مدل هاي مختلف ترامكانيكي در راستاي بهبود و توسعه خودروهاي خارج جاده اي قدم بر مي دارند.