مهدويت‌ستيزي با رويكرد نمادگرايانه و پاسخ علماي اهل‌سنت به آن

باورداشت مهدويت از جمله باورهاي مهم و اصيل اسلامي بوده و مورد قبول همه گروه‌هاي اسلامي به طور عام و مورد اذعان قاطبه علماء و انديشمندان اسلامي به طور خاص مي‌باشد. در كنار اعتقادورزي فراگير مسلمانان و علماي اسلامي نسبت به انديشه مهدويت، معدود افرادي با وصف انديشمندي در اهل‌سنت به انكار، استبعاد و ترديد اين انديشه با رويكردهاي مختلفي پرداخته و اصيل بودن و اسلامي بودن آن را زير سؤال برده‌اند. نظير؛ حديث‌شناختي، دين‌شناختي، مذهب‌شناختي، نمادشناختي، كاركردشناختي، جامعه‌شناختي، روان‌شناختي كه با رويكرد نمادگرايي، مهدويت و آموزه‌هاي مهم آن را نمادين و سمبليك جلوه داده و اتهام غيرشناختاري و غيرحقيقي بودن را متوجه آن نموده‌اند. در پاسخ به اتهامات مرددين، منكرين و مخالفين مهدويت در اهل‌سنت، قاطبه علماي اهل‌سنت حركت و تلاش مضاعفي به خرج داده و با ارائه دلايل و براهين عقلي و نقلي به وحياني بودن انديشه مهدويت نظر داده‌اند و با استناد به احاديث نبوي كه توسط صحابه و تابعين در منابع دست اول حديثي نظير صحاح، مسانيد، سنن، جوامع و اطراف آمده به توجيه اسلامي بودن آن همت گماشته‌اند. بي‌شك در كنار همه اين مكتوبات و منقولات معتبر، اذعان علما و انديشمندان اسلامي به صحيح بودن، متواتر بودن و مستفيض بودن روايات مهدويت از يك طرف و اجماعي، اعتقادي و ايماني بودن باورداشت مهدويت از طرف ديگر دليل قوي و مستند محكمي است كه اتهامات و ايرادات مخالفين مهدويت بي‌پايه و بي‌اعتبار است.