سياست پولي سازگار با اقتصاد نفتي ايران با رويكرد BVAR- DSGE

هدف از اين مقاله تبيين سياست پولي سازگار با شرايط اقتصادي كشور است. از اين‌رو در اين مقاله تلاش شده است در قالب الگوي تعادل عمومي پوياي تصادفي سازگار با ويژگي‌هاي اقتصاد ايران دو حالت تابع عكس‌العمل بانك مركزي مورد ارزيابي قرار گيرد. در حالت اول، سياستگذار با توجه به سطح توليد، انحراف تورم از تورم هدف و نرخ ارز سياستگذاري مي‌كند. در حالت دوم مبناي تصميم‌گيري انحراف توليد از توليد بالقوه، انحراف تورم آتي از تورم هدف و نرخ ارز بوده و در هر دو حالت بهره‌گيري از تجربيات سياستي نيز به عنوان متغيري براي سياستگذاري لحاظ شده است. براي كاهش خطاي پيش‌بيني مدل و ايجاد هماهنگي بيشتر بين مباني نظري و داده‌‌ها از رويكرد هيبريدي DSGE-BVAR استفاده شده است. پس از برآورد پارامتر‌ها با استفاده از رويكرد بيزي، اثرات تكانه‌هاي نفتي، ارزي و پولي بر پويايي‌هاي متغيرهاي كلان اقتصاد در دوره 1392:4 1369:1تحليل شدند. يافته‌‌ها حاكي از كاهش توليد و تورم در برابر تكانه‌هاي نفتي و ارزي و در مقابل افزايش اين متغير‌ها در نتيجه تكانه پولي است. تكانه‌هاي مثبت درآمدهاي نفتي و نرخ ارز موجب افزايش مخارج عمراني دولت مي‌شود. از ديگر يافته‌‌ها آنكه دولت براي كمينه‌سازي انحراف توليد از توليد بالقوه و مهار تورم آتي، با تمركز بيشتر بر تجربيات پيشين تصميم‌سازي مي‌كند و در اين حالت نيز در صورت وارد شدن هر گونه تكانه به اقتصاد، متغيرهاي كلان اقتصادي در مقايسه با حالت اول سريعتر به تعادل بلندمدت خود باز مي‌گردند، بنابراين اين حالت براي اقتصاد ايران پيشنهاد مي‌شود.