تحليل گفتمان نظامي در منظومۀ خسرو و شيرين از منظر آمريّت گوينده

نظامي گنجوي قصه‌گو و سراينده‌اي تواناست كه با استفادۀ مناسب و بجا از ساختارهاي زباني، جهان داستان و جهان تك‌تك قهرمانان را آن گونه كه مي‌خواهد و بر وفق هدفي كه دنبال مي‌كند، شكل مي‌دهد. نظامي چگونه موفق مي‌شود با آمريّت و اتوريته، صداي خود را در داستان ايجاد كند، روال داستان را بر وفق هدف خود شكل دهد و خواننده را با خود همراه سازد؟ در اين مقاله، به بررسي روش‌هاي نظامي در كنترل روال روايت مي‌پردازيم. تحليل گفتمان نظامي در منظومۀ خسرو و شيرين و بررسي كاركرد بينافردي و ذهني زبان نشان مي‌دهد كه نظامي شگردهاي مختلفي چون مداليته (بيان حالت)، تعدّي، عمل گفتار، تغيير زاويۀ ديد و كانون‌سازي را براي تثبيت آمريّت خود و هدايت روال روايت هوشمندانه به‌كار مي‌گيرد و به سبكي رنگين و مؤثر دست پيدا مي‌كند.