مقايسه سه تابع عضويت مختلف در ارزيابي تناسب اراضي منطقه آمل به روش فازي

مجموعه‌هاي فازي، بدون مرزهاي تيز و مجزا هستند. به‌طوري‌كه، عبور از يك منطقه عضو به غيرعضو در كلاس، تدريجي است. يك مجموعه فازي توسط توابع عضويت‌ فازي تعريف مي‌شود كه از صفر تا يك متغير است و نمايان گر افزايش تداومي و پيوسته از غيرعضويت كامل به عضويت كامل مي‌باشد، از طرفي، تابع عضويت يكي از پارامترهاي تأثيرگذار در ارزيابي تناسب اراضي به روش نظريه مجموعه هاي فازي است. هدف از اين تحقيق، مقايسه سه تابع عضويت كندل، كوچي و ذوزنقه اي در ارزيابي تناسب اراضي شرق منطقه آمل براي گياه برنج، بر اساس نظريه مجموعه هاي فازي مي باشد. براي نيل به اين هدف، ويژگي هاي اراضي (۸ ويژگي) براساس نظر فائو انتخاب، و ارزيابي تناسب اراضي به روش فازي در 17 واحد اراضي صورت پذيرفت. نتايج نشان داد كه بر اساس وزن‌هاي به‌دست‌آمده، در هر سه نوع تابع عضويت مورد استفاده، اقليم داراي بيشترين وزن و ظرفيت تبادل كاتيوني ظاهري داراي كمترين وزن (درجه اهميت) در رشد محصول برنج در منطقه مطالعاتي مي باشند. همبستگي بين شاخص اراضي و عملكرد مشاهده ‌شده در سطح منطقه، براي نظريه مجموعه هاي فازي با تابع عضويت كندل (0.98) بيشتر از توابع كوچي (0.75) و ذوزنقه اي (0.79) بود و اختلاف نسبتاً زياد ضريب همبستگي محاسبه شده، نشان از دقت بالاي تابع عضويت كندل دارد. همچنين در اين روش، نرم افزار متلب با توجه به حدود انتقالي انتخاب ‌شده مناسب، توانسته وزن ها را به طور دقيق برآورد نمايد. نهايتاً مي توان چنين بيان كرد كه اگر از توابع عضويت و حدود انتقالي مناسب در روش فازي استفاده گردد، مي‌توان از آن به عنوان يك روش كارا در ارزيابي تناسب اراضي استفاده كرد.