بررسي اثر تيوباسيلوس، گوگرد و فسفر بر شاخص‌هاي رشد ذرت( Zea mays L) در برخي مناطق ايران

در بيشتر خاك هاي ايران، برخي عناصر غذايي به علت pH بالاي خاكها داراي قابليت جذب كمي هستند. بنابراين هرگونه راهكار براي مقابله با  اين مشكل داراي اهميت است. اين پژوهش به منظور بررسي امكان استفاده از گوگرد بنتونيتي به همراه باكتري تيوباسيلوس نئاپوليتانوس در كشت ذرت (رقم سينگل كراس 704 )، در مزارع تحقيقاتي در مشهد، كرمانشاه، قزوين و دزفول در قالب آزمايشات فاكتوريل انجام شد. تيمارها شامل سطوح مختلف گوگرد (شاهد، مصرف 500، 1000 و 2000 كيلوگرم در هكتار) و سطوح مختلف كود سوپر فسفات تريپل (شاهد، 65 و 100 درصد فسفر توصيه شده براساس آزمون خاك) بودند. نتايج نشان داد كه اثر گوگرد، فسفر و اثرات متقابل آنها بر وزن تر و خشك ذرت در سطح يك درصد معني دار بود. سطوح گوگرد در مقايسه با شاهد به طور معني داري وزن تر و خشك را افزايش دادند. مصرف 1000 و 2000 كيلوگرم گوگرد در هكتار در يك سطح آماري قرار داشتند، ولي تفاوت آنها با سطح 500 كيلوگرم در هكتار معني دار بود. همچنين هر سه سطح گوگرد در مقايسه با شاهد، ميزان آهن جذب شده در اندام هوايي ذرت را به طور معني دار افزايش داده و بين 500 و 1000 كيلوگرم گوگرد در هكتار تفاوت معني دار نبود. كاربرد 2000 كيلوگرم گوگرد در هكتار بيشترين آهن جذب شده را دارا بوده و با ساير تيمارها تفاوت معني دار نشان داد. بهترين تيمار از لحاظ عملكرد نهايي در مقايسه با شاهد، در مشهد 61 درصد، در قزوين 8/9 درصد، در كرمانشاه 8/16 درصد و در دزفول 9/17 درصد افزايش نشان داد. افزايش ميزان آهن جذب شده در مناطق ذكر شده به‌ترتيب 2 درصد، 43 درصد، 6/16 درصد و 6/22 درصد بود.