اثرات استفاده از برخي به‌سازهاي آلي و گچ در يك خاك شور و سديمي

اصلاح خاك‌هاي شور و سديمي معمولاً از طريق آبشويي نمك اضافي و به روش‌هاي شيميايي، فيزيكي و زيستي و همچنين با استفاده از به‌سازهاي معدني و آلي انجام مي‌شود. آزمايش انكوباسيون با استفاده از ستون‌هايي از جنس پلي اتيلن جهت بررسي اثر كاربرد 4 به‌ساز آلي و معدني در يك خاك شور و سديمي (SAR=33, EC= 18.7 dS.m-1). انجام شد. تيمارها شامل؛ كود سبز، كود دامي، بقاياي گياهي، گچ و شاهد بودند. جهت آبياري ستون‌ها از آب منطقه مورد مطالعه با dS.m^-1 2/19=EC استفاده شد. تغييرات برخي از شاخص‌هاي شوري و سديمي و غلظت عناصر در نمونه‌هاي خاك ستون‌ها در فواصل 40، 80، 120 و 160 روز در عمق‌هاي 100، 2010 و 3020 سانتي‌متر اندازه‌گيري و مقايسه گرديد. نتايج نشان داد كه تيمارهاي آلي به ويژه كود سبز در مقايسه با شاهد در طي دوره ماند pH خاك را به‌طور معني‌داري (P 0.01) كاهش دادند. كاربرد همه به‌سازها EC خاك را در مقايسه با شاهد به‌طور معني‌داري (P 0.01) افزايش دادند. بيشترين مقدار EC در تيمار كود سبز و بعد از آن به‌ترتيب در گچ، بقاياي گياهي و كود دامي مشاهده شد. گچ و كود سبز در مقايسه با شاهد SAR خاك را به‌طور معني‌داري (P 0.01) كاهش دادند كه گچ موثرترين تيمار بود. كاربردكود دامي تغييري در SAR خاك نشان نداد ولي بقاياي گياهي نسبت به شاهد SAR را به‌طور معني‌داري افزايش داد. در تيمار گچ و كود سبز، غلظت كلسيم و منيزيم در محلول خاك به طور معني‌داري (P 0.01) افزايش مشاهده شد.