تاثير اسيد ساليسيليك بر تركيب عناصر غذايي برگ در انگور رقم بيدانه سفيد در شرايط تنش شوري

شوري خاك از جدي‌ترين تهديد‌هاي محيطي براي بقاء گياهان محسوب مي‌گردد. برخي از تنظيم كننده‌هاي رشد مانند اسيد ساليسيليك باعث ايجاد مقاومت در گياهان نسبت به تنش‌هاي محيطي مانند گرما، سرما، خشكي و شوري مي‌‌شود. به‌منظور بررسي تاثير كاربرد اسيد ساليسيليك بر ‌برخي ويژگي‌هاي رشدي و جذب عناصر در رقم انگور بيدانه سفيد تحت شرايط تنش شوري، آزمايشي گلداني به‌صورت فاكتوريل در قالب طرح كامل تصادفي انجام گرفت. قلمه‌هاي ريشه‌دار شده اين رقم با پنج سطح شوري (همراه آب آبياري) صفر (شاهد)، 25، 50 ، 75 و 100 ميلي‌مولار كلريد سديم و چهار سطح اسيد ساليسيليك (محلول‌پاشي برگساره‌اي) صفر (شاهد)، 100، 200 و 300 ميلي‌گرم در ليتر تيمار گرديدند. با افزايش سطح شوري، وزن تر و خشك ريشه و شاخساره كاهش يافت. در سطح شوري 100 ميلي مولار با كاربرد اسيد ساليسيليك (300 ميلي‌گرم در ليتر) وزن خشك ريشه و شاخساره به‌ ترتيب 65.76 و 75.9 درصد كاهش در مقايسه با شاهد نشان داد. همچنين در اين سطح شوري، غلظت يون‌هاي نيترات، 57 درصد، پتاسيم، 73 درصد، كلسيم، 62.4 درصد، منيزيم، 43 درصد، آهن، 54 درصد و ميزان روي برگ، 75 درصد در مقايسه با شاهد (بدون تيمار اسيد ساليسيليك) كاهش نشان دادند. در سطح شوري 100 ميلي مولار، بدون كاربرد اسيد ساليسيليك، ميزان سديم و كلر برگ به ترتيب 100 و 20.77 برابر در مقايسه با شاهد افزايش يافت. با كاربرد اسيد ساليسيليك ميزان تجمع يون‌هاي سديم و كلر در برگ كاهش يافتند. اين پژوهش، نشان داد كه در شرايط تنش شوري، كاربرد اسيد ساليسيليك مي‌تواند بعضي از اثرات منفي ناشي از تنش شوري را (به‌‌ويژه در غلظت‌هاي كمتر از 50 ميلي مولار) در اين رقم انگور تعديل نمايد.