تاثير شرايط مختلف رطوبتي و حرارتي بر اكسايش گوگرد و غلظت عناصر غذايي در خاك

تحقيق به صورت فاكتوريل شامل دو سطح رطوبتي (60 % در صد (M1) و 90 در صد ظرفيت زراعي (M2)) و چهار سطح گوگرد (S0=0, S1=500, S2=1000 and S3=2000 كيلوگرم در هكتار) در سه تكرار بود. خاك ها درون ويال هاي پلاستيكي ريخته شدند. در آزمايش اول خاكها در دماي °C 25 خوابانده شدند و در 6 نوبت (T1=30, T2=60, T3=90, T4=120, T5=180 and T6=270 روز) از خاك ها نمونه گيري شد ولي در آزمايش دوم دماي خواباندن °C 36 بود و در 3 نوبت (T7=14, T8=28, T9=42 روز) نمونه برداري شد. صفات pH، EC، P، Fe، Mn و Zn اندازه گيري شد. به استثناي اثر اصلي گوگرد و اثر متقابل رطوبت و گوگرد بر فسفر قابل جذب و نيز اثر متقابل رطوبت و مدت خواباندن بر منگنز قابل جذب، اثرات اصلي و متقابل متغيرهاي رطوبت، گوگرد و مدت خواباندن بر ديگر صفات تفاوت معني دار داشت. افزايش رطوبت موجب افزايش EC، P، Fe، Zn و كاهش pH و Mn شد. مصرف گوگرد pH را كاهش و EC، Fe، Zn و Mn را افزايش داد. بيشترين ميزان آهن، منگنز و روي قابل جذب با مصرف 1000 كيلوگرم در هكتار گوگرد حاصل شد. اثر مدت خواباندن بر تمام صفات معني دار بود. دوره خواباندن 90 روز بالاترين فسفر و روي را داشت و بيشترين غلظت آهن و منگنز پس از 60 روز حاصل شد. اثر متقابل رطوبت و گوگرد به غير از فسفر بر بقيه صفات معني دار بود. اثر متقابل رطوبت و مدت خواباندن به غير از منگنز بر بقيه صفات معني دار بود. اثرات متقابل گوگرد و مدت خواباندن بر تمام صفات معني دار بود.