امكان سنجي و ارائه الگوي مديريت بهينه درآمدهاي نفتي (مورد مطالعه ايران)

يكي از الزامات توسعه كشورها، منابع مالي و مديريت آن مي باشد. كشورهاي داراي منابع طبيعي و به خصوص نفت كه داراي منابع مالي فراوان مي باشند، چنانچه نتوانند به نحو مطلوب درآمدهاي فراوان نفتي را مديريت نمايند، نه تنها در مسير توسعه موفق نيستند، بلكه با مشكلات عديده اي نيز روبرو مي شوند. اكثر كشورهاي نفت خيز كه به دولت هاي رانتير نيز معروف مي باشند، با مشكل بيماري هلندي روبرو هستند و فقدان مديريت بهينه درآمدهاي نفتي منجر به بروز مشكلات اقتصادي در اين كشورها مي شود. چنانچه الگوي مديريت درآمدهاي نفتي در اين كشورها به سمت كنترل و تخصيص بهينه درآمدهاي نفتي در جهت توسعه اقتصادي آنها باشد، مي توانند بر مشكلات اقتصادي و همچنين شومي منابع فائق آيند. اين مقاله با استفاده از روش تحليلي- توصيفي با تجزيه و تحليل مكانيسم هاي انتقال درآمد نفت به اقتصاد در دولت هاي رانتير، و با تاكيد بر اين نكته كه نظريه دولت رانتير و اقتصاد رانتي و همچنين مديريت درآمدهاي نفتي ناگزير از پذيرفتن تغيير جدي به ويژه در كشور ما مي باشد، همچنين با بررسي و آسيب شناسي مديريت درآمدهاي نفتي در ايران در پي آن است تا ضمن به چالش كشيدن يك مدل دولت رانتير، راهكارهاي برون رفت از اين موضوع را نشان داده و الگويي جديد را براي مديريت درآمدهاي نفتي ارائه نمايد.