تأثير ميزان شاخص‌هاي پايداري افشاء شده بر كيفيت سود

پايداري شركت، يك مفهوم مديريتي جامع است كه تداوم فعاليت شركت را تضمين و از موفقيت‌هاي اقتصادي بلندمدت آن حمايت مي‌نمايد. با توجه به اهميت مبحث پايداري در قرن حاضر، اين پژوهش تلاش مي‌كند تا به بررسي تأثير ميزان شاخص‌هاي پايداري افشاء شده بر كيفيت سود شركت‌هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بين سال‌هاي 1389 تا 1394 بپردازد. از آنجايي كه در حال حاضر هيچگونه الزامات و مقررات اجباري در ايران در خصوص افشاء شاخص‌هاي پايداري وجود ندارد، سطح افشاي اين موارد در شركت‌هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بسيار پايين است. با اين حال، داده‌هاي مورد نياز پژوهش با بررسي گزارش‌هاي سالانه هيئت مديره، صورت‌هاي مالي و سامانه شركت‌هاي نمونه به دست آمد. نتايج به دست آمده از آزمون رگرسيون حداقل مربعات تعميم يافته برآوردي تابلويي نشان داد كه ميزان شاخص‌هاي پايداري افشاء شده به صورت جامع تأثير مثبت و معناداري بر كيفيت سود دارد؛ ولي از سه بعد پايداري موجود، شاخص‌هاي مرتبط با ابعاد اجتماعي و اقتصادي، داراي تأثير منفي و معناداري بر كيفيت سود هستند، در حالي كه بعد زيست محيطي داراي تأثير مثبت و معناداري بر كيفيت سود است.