ارتباط بين خود پندارۀ بدني با نحوۀ گذران اوقات فراغت با تأكيد بر فعاليت هاي بدني دانش‌آموزان تيزهوش

هدف از تحقيق حاضر بررسي ارتباط خودپندارۀ بدني با گذران اوقات فراغت با تأكيد بر فعاليت هاي بدني در دانش آموزان تيز هوش متوسطه قزوين بود. روش تحقيق از نوع توصيفي – همبستگي است. جامعۀ اين تحقيق تمامي دانش آموزان تيز هوش دختر و پسر سه پايۀ تحصيلي دورۀ متوسطه به تعداد 760 نفر در سال تحصيلي 93-94 بوده كه از بين آن ها 256 نفر (128 دختر و 128 پسر) براساس جدول مورگان و به شكل تصادفي ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. در اين تحقيق از دو پرسش نامۀ اوقات فراغت روان بخش و پرسش نامۀ خود پندارۀ بدني مارش استفاده شده است. جهت تجزيه و تحليل داده ها از آمار توصيفي و ضريب همبستگي پيرسون بهره گرفته شد. يافته‌ها نشان داد كه دانش آموزان تيز هوش مشاركت بسيار كمي ( حدود22 درصد) در فعاليت هاي ورزشي اوقات فراغت دارند. تماشاي تلويزيون و استفاده از كامپيوتر بيش ترين استفاده را در اوقات فراغت داشت. اين نتايج همچنين مويد ارتباط معنادار (p كم تر از 0.05)بين عوامل لياقت ورزشي، عزت نفس و خودپندارۀ كلي با تمامي مؤلفه هاي گذران اوقات فراغت با تأكيد بر فعاليت هاي بدني است.ارتباط معنادار(p كم تر از 0.05) بين عوامل چربي، ظاهر، انعطاف، سلامتي و هماهنگي با  برخي از مؤلفه هاي گذران اوقات فراغت با تأكيد بر فعاليت هاي بدني ملاحظه گرديد. لذا جهت گيري به سمت برنامه هاي ورزشي در اوقات فراغت مي تواند به خودپنداره بدني مثبت دانش آموزان كمك كند.