مقايسه‌ي اثربخشي يادگيري خود‌تنظيم و درمان دارويي در كاهش نشانگان اختلال كاستي توجه/بيش‌فعالي دانش‌آموزان

هدف از پژوهش حاضر، مقايسه ي اثربخشي يادگيري خودتنظيم و درمان دارويي  بر كاهش نشانگان اختلال كاستي توجه/بيش فعالي است. روش پژوهش، شبه آزمايشي از نوع پيش آزمونپس آزمون با گروه گواه است. جامعه آماري كليه كودكان 10 تا 12 ساله كه از بهار تا پايان تابستان 1395به يكي از مراكز درماني شهر ساري مراجعه نموده و تشخيص اختلال كاستي توجه/ بيش فعالي دريافت كرده اند. تعداد 30 دختر و پسر از اين كودكان با در نظر گرفتن ملاك هاي ورود و خروج انتخاب، و به طور تصادفي به سه گروه 10 نفري تقسيم شده اند. اين افراد به تصادف در يكي از گروه هاي دارودرماني، يادگيري خودتنظيم و گروه گواه به كارگماري شده اند. براي جمع آوري داده ها ازآزمون كانرز والدين به صورت پيش آزمون و پس آزمون و از آزمون ريون براي سنجش هوش استفاده شد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از كواريانس در SPSS.21 اجرا گرديد. يافته ها نشان مي دهد مداخله يادگيري خودتنظيم به اندازه دارودرماني(P 0.001) اثربخش است. اما بين دو روش مداخله تفاوت معني داري(P 0/05) وجود نداشت. بنابراين، مي توان نتيجه گرفت به كارگيري فنون و تكنيك هاي يادگيري خودتنظيم به اندازه دارو درماني(داروي ميتل فينيديت) در كاهش علائم اختلال كاستي توجه/بيش فعالي اثر بخش است و مي توان از آن براي درمان استفاده كرد. ضمن آن كه اين درمان روان شناختي، اثرات جانبي دارودرماني را ندارد.