كليدواژه :
مراقبت هاي پرستاري , پوزيشن دادن , مراقبت هاي تكاملي , نوزاد نارس
چكيده فارسي :
هدف. هدف اين مطالعه مروري، بررسي پوزيشن هاي مختلف حين مراقبت هاي پرستاري در بخش مراقبت هاي ويژه نوزادان، بررسي فوايد و معايب هر كدام، و ارائه راهكارهاي باليني براي بهبود تكامل نوزاد براساس نيازهاي فردي است.
زمينه. بيشتر نوزادان نارس تون ماهيچه اي ضعيفي دارند، زيرا به دليل تولد زودهنگام هنوز به بسياري از مراحل مهم تكامل تون ماهيچه اي و فلكشن فيزيولوژيك (physiologic flexion)در داخل رحم دست نيافته اند. نوزادان نارس بعد از تولد، اندام هاي خود را بر خلاف جاذبه حركت مي دهند. تحقيقات نشان داده اند اين عمل براي آنان بسيار دشوار است و نمي توانند پوزيشن خود را به طرز مطلوب نگهدارند، از خود محافظت كنند، و به خواب مناسب و راحتي دست يابند.بدون مداخلات مناسب، اين كودكان دچار بدشكلي سر يا ستون فقرات مي شوند. اگر براي نوزادان از محافظت كننده ها مانند آشيانه (nest)استفاده شود، اين نوزادان احساس مي كنند در رحم قرار دارند و معمولا بيشتر احساس امنيت مي كنند و به ثبات فيزيولوژيك دست مي يابند. اغلب نوزادان براي يافتن پوزيشن مناسب به كمك نياز دارند كه اين مهم بر عهده پرستاران است.
روش كار. اين مطالعه مروري با جستجوي مطالعات مربوط به 15 سال اخير در بانك هاي اطلاعاتيGoogleScholar, Science DirectProquest, Ovid, Pub Med, Ebscoانجام شد. براي تهيه اين مقاله مروري از 16 مقاله پژوهشي و مروري و 3 كتاب تخصصي در زمينه نوزادان استفاده شد.
يافته ها: پوزيشن هاي رايج در بخش مراقبت هاي ويژه نوزادان شامل وضعيت خوابيده به پهلو (side-lying position)، وضعيت خوابيده به پشت (supine position)، و خوابيده به شكم (دمر) (prone position) مي باشند. نتايج مطالعات گوناگون نشان دهنده تاثيرات متفاوت پوزيشن هاي مختلف بر نوزادان نارس هستند. بنابراين، هر نوزاد بايد به صورت منحصر به فرد ارزيابي شود و پوزيشن مناسب را بر اساس وضعيت فردي و واكنش هاي رفتاري دريافت كند. تغيير پوزيشن در نوزاد بايد آهسته و به طور مداوم انجام شود تا نوزاد دچار ديسترس نشود و همچنين، از جدا شدن تجهيزات تهاجمي يا كلامپ شدن آنها جلوگيري شود.
نتيجه گيري: نوزادان نارسي كه پوزيشن مناسب را بر اساس وضعيت فردي و واكنش هاي رفتاري دريافت مي نمايند، حمايت تكاملي عصبي مطلوب را خواهند داشت كه منجر به كاهش مشكلات و نواقص عصبي تكاملي مي شود. نوزاداني كه حمايت هاي تكاملي دريافت كرده اند نتايج باليني درماني بهتري داشته اند و مدت زمان تهويه مكانيكي و نياز به حمايت تنفسي در آنها كاهش يافته، تغذيه دهاني در آنها زودتر شروع شده، و مدت زمان بستري در بيمارستان به طور چشمگيري كاهش يافته است. تحقيقات جديد در زمينه پوزيشن دادن به نوزاد و افزايش آگاهي و دانسته ها در اين زمينه همواره در جريان است. پرستاران بايد همواره تلاش كنند از اين دانش ها و مهارت هاي به روز آگاه باشند.
چكيده لاتين :
Aim. This paper reviews various positions for neonates admitted to Neonatal Intensive Care Unit (NICU), describes benefits and disadvantages of each position and suggests a clinical guideline to improve development.
Background. It has been known that development of active muscle tone begins at 36 weeks gestation, when the baby achieves a postural state known as physiological flexion. Premature babies suffer from low muscle tone because they have missed out on some or all of the substantial stages of muscle tone development in the uterus. Without appropriate intervention these babies may experience head flattening and cranial molding. Without support, gravity causes preterm babies shoulders and hips flatten onto the bed, often called ‘frog leg position’ and ‘W arm position’. This can result in inappropriate or delayed development and mobility challenges including the inability to crawl, stand, walk and problem in fine motor skills such as hand-mouth co-ordination.
Method. In this literature review, papers published during the last 15 years, were searched out through search engines and data bases: Science Direct, Google Scholar, Ebsco, Pub Med, Ovid, Proquest based on which 16 papers about neonatal positioning during nursing care were selected. Also, three neonatal textbook were used.
Result. One of the earliest neurodevelopmental strategies in the NICU is therapeutic positioning. Positioning of premature infant is an essential neonatal nursing care. These positions are supine, prone, side-lying, and head up tilted position. Many studies have shown that a variety of outcomes can be affected by different body positioning of premature infants. Every position has its own advantages and disadvantages, so each infant should be individually assessed and positioned according to condition, preferences and behavioral cues. Position changes should be slow and steady, so that the infant doesn’t become distressed and dislodgement of invasive and monitoring equipment can be avoided. Whenever possible, an infant should be touched gently and talked to before changing their position.
Conclusion. It is necessary to ensure that preterm and sick neonates receive individualized positioning appropriate for their musculoskeletal development in order to minimize complications. Infants receiving developmentally supportive care have been demonstrated better medical outcomes including shorter duration of mechanical ventilation and supplemental oxygen support, earlier oral feeding, and shorter hospitalization.
