بررسي دانش و نگرش مردم سنندج در رابطه با اهداي عضو

Evaluation of Knowledge and Attitude towards Organ Donation among the Residents of Sanandaj City, Iran

مقدمه: اهداي عضو تنها درمان بيماران مبتلا به نارسايي‌هاي اندام‌ها مي‌باشد كه مي‌تواند اميد به زندگي و كيفيت زندگيان ها را بالا ببرد. تمايل به اهداي عضو با توجه به آداب و رسوم، عقايد فرهنگي و مذهبي و دانش و نگرش مردم هر منطقه با هم متفاوت است. هدف اين مطالعه بررسي دانش و نگرش مردم سنندج در رابطه با اهداي عضو مي‌باشد. روش كار: اين مطالعه مقطعي در سال 1395 روي 400 نفر از جمعيت عمومي شهر سنندج انجام شد كه به صورت نمونه گيري در دسترس وارد مطالعه شدند. براي جمع آوري داده‌ها از پرسشنامه دانش و نگرش Dasgupta استفاده شد. تحليل داده‌ها به كمك نرم افزار PASW و با استفاده آزمون‌هاي آمار توصيفي و استنباطي انجام شد. سطح معني داري كمتر از 05/0 در نظر گرفته شد. يافته‌ها: ميانگين نمره دانش و نگرش كسب شده به ترتيب 55/3 ± 96/9 و 71/3 ± 36/13 بود. يافته‌ها نشان دادند كه سطح تحصيلات، شغل و منبع كسب اطلاعات با دانش اهداي عضو ارتباط داشت به طوري كه بيشترين دانش و نگرش مطلوب در بين افراد با تحصيلات دبيرستان تا دانشگاه، كارمندها و افرادي كه اطلاعاتشان را از رسانه‌ها كسب كرده بودند، مشاهده شد. به ترتيب ميزان دانش و نگرش افراد با تحصيلات دبيرستان تا ديپلم (9/18 و 9)، تحصيلات دانشگاهي (7/12 و 5)، كارمندها (3 و 2) برابر سايرين بود. همچنين دانش و نگرش افرادي كه اطلاعات لازم در مورد اهداي عضو را از تلويزيون و روزنامه كسب كرده بودند به ترتيب 5/6 و 4/2 برابر و 5/4 و 9/1 برابر سايرين بود. نتيجه گيري: مردم سنندج دانش و نگرش نسبتاً خوبي در مورد اهداي عضو داشتند. با توجه ويژگي‌هاي فرهنگي، اعتقادي و اجتماعي مردم مي‌توان با اجراي برنامه‌هاي مناسب در رسانه‌ها، آگاهي و نگرش مردم به اهداي عضو را ارتقاء داد.

Introduction: Organ transplant is the only treatment for patients with organ failure that could increase their life expectancy and quality of life. Willingness to organ donation varies based on different customs and traditions, cultural and religious beliefs and the knowledge and attitude of people from different regions. The aim of this study was to evaluate the knowledge and attitude of the residents of Sanandaj towards organ donation. Methods: This cross-sectional study was conducted on 400 residents from the general population of Sanandaj city, Iran, who were selected through convenient sampling in 2016. Data were collected using the Dasgupta knowledge and attitude questionnaire. Data were analyzed using the PASW software through descriptive and inferential statistics. The significance level was set at 0.05 for all the statistical tests. Results: The mean scores of knowledge and attitude were 9.96 ± 3.55 and 13.36 ± 3.71, respectively. Results showed that knowledge and attitude towards organ donation had a relation with the educational level, job and the source of information, in a way that the most desirable level of knowledge and attitude was observed among people with high school and college degrees, employees and those who received their information from different media. Respectively, the level of knowledge and attitude in people with high school to diploma degrees was 18.9 and 9 times more than others, with college degrees was 12.7 and 5 times and in employees was 3 and 2 times more than others. Also, the levels of knowledge and attitude among people who gained their information about organ donation from television and newspaper were respectively 6.5 and 2.4 times and 4.5 and 1.9 times more than others. Conclusions: People of Sanandaj city had a fairly good knowledge and attitude regarding organ donation. Considering the cultural, religious and social characteristics of people, their knowledge and attitude towards organ donation could be improved by planning appropriate programs through different media.