رويكرد تحليلي و انتقادي بر نقش مديريت، برنامه ريزي و طراحي شهري در تحقق نظريه شهر خلاق

جهاني شدن حركت تمام جوامع به سوي جهاني وحدت يافته است كه در آن همه چيز در سطح جهاني مطرح و نگريسته مي شود. هاروي جهاني شدن را فشردگي مكان و زمان مي پندارد و گيدنز آن را شدت يافتن روابط اجتماعي در سطح جهاني. به نظر رابرتسون مردم جهاني مي انديشند و محلي عمل مي كنند. اين پديده منجر به رقابت ميان شهرها شده است و هر شهري تلاش مي كند تا از طريق خلاقيت از مزيت رقابتي جهت تبديل شدن به شهري خلاق بهره بگيرد. از طرفي شهرها محل پيوند نيروهاي اجتماعي، اقتصادي، فرهنگي، سياسي بوده، بنابراين تلاش كليه اركان يك شهر جهت دستيابي به هدف مذكور امري مهم مي باشد. لذا هدف اين مقاله بررسي و نقد نقش مدير شهر، برنامه ريز شهر و طراح شهر به عنوان سه ركن اصلي شهر در تجلي يافتن مفهوم و نظريه هاي مرتبط با خلاقيت در شهر و شهر خلاق مي باشد. روش پژوهش حاضر تحليلي- اسنادي مي باشد كه پس از بررسي ادبيات مورد نظر، مهم ترين نكات مورد توجه آراء نظريه پردازان و منتقدين در اين زمينه استخراج و سپس مفاهيم در سه سطح كلان، مياني و خرد دسته بندي مي شود و جايگاه مديريت شهري، برنامه ريزي شهري و طراحي شهري مورد نقد قرار مي گيرد. در انتها نتيجه گرفته مي شود كه در سطح خرد به منظور طراحي هاي محلي و شكل گيري فضاهاي موفق شهري، طراح شهر نقش به سزايي دارد، اما اين امر زماني محقق مي شود كه سياست ها و راهبردهاي مناسب توسط مديران شهر و برنامه ريزان شهري انديشيده شده باشد.