واكاوي مفهوم زيبايي در فضاي شهري

نظام شهري براي زيبايي جايگاه ويژه اي را تبيين نموده است. در عصر حاضر، دامنه شهر و شهرنشيني همه بخش هاي اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي و كالبدي را در برگرفته است. اعم از آنكه اصولاً فضاي شهري را فضايي با تناسبات زيبايي شناسانه تلقي كنيم، يا اينكه عوامل ديگري را در تعريف فضاي شهري دخيل بدانيم، نفس زيبا بودن يك فضاي شهري (همانند هر فضا و هر اثر انساني ديگر) واجد اهميت درخور توجهي است. بر اين اساس فرض اين است كه برنامه ريزي شهري جايگاه ويژه اي را براي زيبايي در شهر مدنظر قرار داده است. بر اين اساس، پرسش اين است كه زيبايي در تفكر حاكم بر مكتب شهرسازي و برنامه ريزي شهري چه جايگاهي دارد؟ در برنامه ريزي شهري، محوريت شهر به پديد آورنده آن يعني انسان و ساكنان آن تعريف شده و در نخستين گام براي تعريف شهر از ساير مكان هاي جمعيتي به عوامل اجتماعي مانند امنيت، رفاه و فراواني و از منظر كالبدي عواملي مانند نظم، زيبايي، تقارن، تباين و استحكام توجه كرده است. روش تحقيق اين مطالعه از نوع توصيفي و به صورت كتابخانه اي است. در نهايت تحقيق حاضر به بررسي مفاهيم زيبايي از ديدگاه هاي مختلف و جايگاه آن در قرآن، اهميت زيبايي در نظام شهري و بهره گيري از آن به عنوان يك هدف مهم در شهرسازي و برنامه ريزي شهري مي پردازد.