امكان سنجي بهره گيري از فناوري هسته اي در رشد و توسعه اقتصاد دانش بنيان

نظريه پردازان، ظهور عصر جديد اقتصادي را پيش بيني كرده اند كه در آن، دانش منبع اصلي ثروت و توليد اقتصادي به شمار مي آيد. به بيان ديگر، اقتصاد در عصر جديد از اقتصاد منبع بنياد فاصله گرفته و به اقتصاد دانش بنيان نزديك شده است. اقتصاد دانش بنيان اقتصادي است كه براساس توليد، توزيع و كاربرد دانش و اطلاعات شكل گرفته و سرمايه گذاري در دانش و صنايع دانش پايه مورد توجه خاص قرار مي گيرند. به دليل جايگاه اقتصاد دانش بنيان، تاكيدات مقام معظم رهبري و توجه ويژه سياست گذاران به تحقق آن، مقاله حاضر به روش تحليلي و توصيفي مبتني بر اسناد علمي مكتوب - از جمله كتب، مقالات علمي و طرح هاي پژوهشي- به مرور ادبيات اقتصاد دانش بنيان و بررسي بهره گيري از فناوري هسته اي در رشد و توسعه اقتصاد دانش بنيان پرداخته است. نتايج بدست آمده نشان مي دهد به دليل كاربردهاي گوناگون و متنوع فناوري هسته اي در بخش هاي مختلف، تطابق آن با تعريف كميته اقتصادي APEC از اقتصاد دانش بنيان و به عبارت ديگر دانش بر بودن فناوري هسته اي، داشتن اثرات جانبي مثبت بر ساير بخش ها و از همه مهمتر دارا بودن ويژگي هاي يك اقتصاد دانش بنيان، فناوري هسته اي بدون كمترين شك و ترديدي از مصاديق فناوري هاي دانش بنيان محسوب شده و لذا توسعه و رشد هرچه بيشتر فناوري هسته اي و سرمايه گذاري در آن، به منزله رشد و توسعه اقتصاد دانش بنيان تلقي مي گردد.