ضرورت يا عدم ضرورت پايبندي به الزامات كفايت سرمايه در بانكداري بدون ربا: ديدگاه هاي رقيب

نظام بانكي در همه نظام هاي اقتصادي يكي از اركان اصلي است كه عملكرد درست و اصولي آن تاثير بسزايي در رشد و توسعه كشور خواهد داشت. يكي از مهم ترين موضوعاتي كه در نظام بانكي مطرح است و مي تواند كاركرد اين نظام را به اختلال بكشاند، بحث ريسك است. از آنجايي كه تضمين نگهداري سرمايه هاي معتبر موجب كاهش ريسك پذيري و احتمال ورشكستگي بانك ها مي گردد، لذا يكي از شاخص هاي مهم ارزيابي عملكرد و سلامت بانك ها از جهت ثبات و پايداري، نسبت كفايت سرمايه مي باشد. در اين پژوهش بر اساس روش تحليلي – توصيفي پس از بررسي مباني نظري نسبت كفايت سرمايه، ماهيت بانكداري اسلامي و اصول حاكم بر آن تبيين مي شود. سپس در مورد اهميت نسبت كفايت سرمايه در اين نوع بانكداري به طرح ديدگاه هاي رقيب پرداخته مي شود. يافته هاي پژوهش حاكي از آن است كه در زمينه اجراي استاندارد كفايت سرمايه متعارف در بانك هاي اسلامي، دو گروه صاحب نظر وجود دارند: گروه اول كه اعتقاد به عدم كارايي استانداردهاي كفايت سرمايه متعارف در بانكداري اسلامي دارند. گروه دوم كه با اعمال تغييراتي در نسبت كفايت سرمايه متناسب با ويژگي هاي بانكداري اسلامي، موافق اجراي استانداردهاي كفايت سرمايه براي بانك هاي اسلامي هستند. اين گروه خود داراي دو نوع ديدگاه مختلف و متضاد مي باشند: گروه الف) كه اعتقاد به تغييري دارند كه منجر به نگهداري سرمايه بيشتر نسبت به متعارف مي شود و گروه ب) كه اعتقاد به تغييري دارند كه منجر به نگهداري نسبت سرمايه كمتر نسبت به بانكداري متعارف مي شود.